3M 105 Καθαριστικά Μαντηλάκια Μάσκας |
Καθαριστικά μαντηλάκια μάσκας 3Μ 105 είναι έτοιμα υγρά μαντηλάκια για καθαρισμό και ανανέωση της μάσκας χωρίς να την καταστρέψουν. |
Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014
3M 105 Καθαριστικά Μαντηλάκια Μάσκας
Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014
Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014
Σφοδρή επίθεση Farage σε Σαμαρά: Μετονομάστε το κόμμα σας σε "Μη Δημοκρατία". Δεν εκπροσωπείτε πια τον λαό σας
Σφοδρή επίθεση Farage σε Σαμαρά: Μετονομάστε το κόμμα σας σε "Μη Δημοκρατία". Δεν εκπροσωπείτε πια τον λαό σας
Βίντεο από την επίθεση Βρετανού ευρωβουλευτή
στον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά ενώπιον της Ολομέλειας της ευρωβουλής.
"Δεν εκπροσωπείτε τον λαό σας. Η χώρα σας είναι υπό ξένη κυριαρχία",
είπε μεταξύ άλλων. Τι απάντησε ο πρωθυπουργός
Σφοδρή επίθεση κατά του Έλληνα Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά
εξαπέλυσε ο Βρετανός ευρωβουλευτής Νάιτζελ Φάρατζ, στη Ολομέλεια της
ευρωβουλής, μετά την παρουσίαση των προτεραιοτήτων της ελληνικής
Προεδρίας.
Ο κ. Φάρατζ είπε στον κ. Σαμαρά ότι δεν ελέγχει τη χώρα του,
λόγω των δανειστών και ότι θα πρέπει να μετονομάσει το κόμμα του από
"Νέα Δημοκρατία", σε "Μη Δημοκρατία".
Αναλυτικά η ομιλία του ευρωβουλευτή:
"Κύριε Σαμαρά, πρέπει να σας συγχαρώ που αναλάβατε τη ελληνική προεδρία σε μία τόσο δύσκολη χρονική στιγμή. Το γεγονός ότι μεσολάβησαν το βράδυ σημαντικές διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο του τριμερούς διαλόγου στην Ε.Ε., πρέπει να χαροποιεί τους Έλληνες, σε βαθμό που θα βγουν στους δρόμους να χορεύουν.
Δεν έχει σημασία που η χώρα σας μπήκε στο "ευρώ" ενώ δεν ήταν ικανή, δεν έχει σημασία που το 30% των νέων στη χώρα σας είναι άνεργοι, που ένα νεοναζιστικό κόμμα βρίσκεται σε διαρκή άνοδο, αλλά και ότι υπήρξε τρομοκρατικό χτύπημα εναντίον της γερμανικής πρεσβείας. Όχι, μην ανησυχείτε γιατί ο διάλογος χτες στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.
Και έρχεστε εδώ κύριε Σαμαρά και μάς λέτε ότι εκπροσωπείτε την βούληση του ελληνικού λαού; Και σας συνιστώ να μετονομάσετε το κόμμα σε "ΜΗ Δημοκρατία", γιατί λυπάμαι που θα σας το πω, αλλά δεν είστε σε θέση να μιλήσετε εκ μέρους του συνόλου των Ελλήνων πολιτών που υποφέρουν.
Για η Ελλάδα βρίσκεται υπό ξένο ζυγό. Δεν μπορείτε να πάρετε αποφάσεις, έχετε χρεοκοπήσει τη χώρα σας και παραδώσατε τη Δημοκρατία, που η δική σας χώρα επινόησε πρώτη σε ολόκληρο τον κόσμο.
Και πλέον, δεν μπορείτε να παραδεχτείτε ότι η ένταξη στο ευρώ ήταν ένας λάθος. Ακόμα και όταν ο κ. Παπανδρέου απείλησε με δημοψήφισμα, εντός 48 ωρών, αντικαταστάθηκε από πρώην υπάλληλο της Goldman Sachs.
Τώρα μας διοικούν μεγάλες επιχειρήσεις, μεγάλες τράπεζες και μεγάλοι γραφειοκράτες. Και οι επικείμενες ευρωεκλογές αυτό ακριβώς θα αποδείξουν. Το ποιος θα είναι ο νικητής στη μάχη: εθνική δημοκρατία εναντίον ευρωπαϊκής κρατικής γραφειοκρατίας.
Ό, τι και να πείτε, οι άνθρωποι εκεί έξω δεν αποζητούν τις Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης. Αλλά μία Ευρώπη με κυρίαρχα κράτη, μία Ευρώπη συναλλαγών και συνεργασίας.
Και προσωπικά θεωρώ ότι οι ευρωεκλογές θα σηματοδοτήσουν μία καμπή. Μέχρι τώρα, ο καθένας από εμάς, πίστευε ότι η ανάπτυξη της Ε.Ε. ήταν αναπόφευκτη. Αυτός ο "μύθος του αναπόφευκτου" θα συντριβεί στις ευρωπαϊκές εκλογές το τρέχον έτος. Θα το δείτε".
Η απάντηση Σαμαρά
Ο κ. Σαμαράς ευχαρίστησε τον ευρωβουλευτή για τα «μαθήματα δημοκρατίας», ωστόσο, με οργισμένο ύφος του είπε ότι θα περίμενε περισσότερη αλληλεγγύη.
«Ευχαριστώ τον κ. Φάρατζ για τα μαθήματα δημοκρατίας που έδωσε, θα εκτιμούσα όμως αν έδειχνε και αλληλεγγύη κάτι που δεν έκανε. Θα περίμενα περισσότερη αλληλεγγύη από εσάς. Ίσως κάποιοι δεν νιώσουν ικανοποίηση που η Ελλάδα τα κατάφερε και μένει στο ευρώ», είπε
με δηκτικό τρόπο ο πρωθυπουργός για τον ευρωσκεπτικισμό του κ. Φάρατζ.
Αναλυτικά η ομιλία του ευρωβουλευτή:
"Κύριε Σαμαρά, πρέπει να σας συγχαρώ που αναλάβατε τη ελληνική προεδρία σε μία τόσο δύσκολη χρονική στιγμή. Το γεγονός ότι μεσολάβησαν το βράδυ σημαντικές διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο του τριμερούς διαλόγου στην Ε.Ε., πρέπει να χαροποιεί τους Έλληνες, σε βαθμό που θα βγουν στους δρόμους να χορεύουν.
Δεν έχει σημασία που η χώρα σας μπήκε στο "ευρώ" ενώ δεν ήταν ικανή, δεν έχει σημασία που το 30% των νέων στη χώρα σας είναι άνεργοι, που ένα νεοναζιστικό κόμμα βρίσκεται σε διαρκή άνοδο, αλλά και ότι υπήρξε τρομοκρατικό χτύπημα εναντίον της γερμανικής πρεσβείας. Όχι, μην ανησυχείτε γιατί ο διάλογος χτες στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.
Και έρχεστε εδώ κύριε Σαμαρά και μάς λέτε ότι εκπροσωπείτε την βούληση του ελληνικού λαού; Και σας συνιστώ να μετονομάσετε το κόμμα σε "ΜΗ Δημοκρατία", γιατί λυπάμαι που θα σας το πω, αλλά δεν είστε σε θέση να μιλήσετε εκ μέρους του συνόλου των Ελλήνων πολιτών που υποφέρουν.
Για η Ελλάδα βρίσκεται υπό ξένο ζυγό. Δεν μπορείτε να πάρετε αποφάσεις, έχετε χρεοκοπήσει τη χώρα σας και παραδώσατε τη Δημοκρατία, που η δική σας χώρα επινόησε πρώτη σε ολόκληρο τον κόσμο.
Και πλέον, δεν μπορείτε να παραδεχτείτε ότι η ένταξη στο ευρώ ήταν ένας λάθος. Ακόμα και όταν ο κ. Παπανδρέου απείλησε με δημοψήφισμα, εντός 48 ωρών, αντικαταστάθηκε από πρώην υπάλληλο της Goldman Sachs.
Τώρα μας διοικούν μεγάλες επιχειρήσεις, μεγάλες τράπεζες και μεγάλοι γραφειοκράτες. Και οι επικείμενες ευρωεκλογές αυτό ακριβώς θα αποδείξουν. Το ποιος θα είναι ο νικητής στη μάχη: εθνική δημοκρατία εναντίον ευρωπαϊκής κρατικής γραφειοκρατίας.
Ό, τι και να πείτε, οι άνθρωποι εκεί έξω δεν αποζητούν τις Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης. Αλλά μία Ευρώπη με κυρίαρχα κράτη, μία Ευρώπη συναλλαγών και συνεργασίας.
Και προσωπικά θεωρώ ότι οι ευρωεκλογές θα σηματοδοτήσουν μία καμπή. Μέχρι τώρα, ο καθένας από εμάς, πίστευε ότι η ανάπτυξη της Ε.Ε. ήταν αναπόφευκτη. Αυτός ο "μύθος του αναπόφευκτου" θα συντριβεί στις ευρωπαϊκές εκλογές το τρέχον έτος. Θα το δείτε".
Η απάντηση Σαμαρά
Ο κ. Σαμαράς ευχαρίστησε τον ευρωβουλευτή για τα «μαθήματα δημοκρατίας», ωστόσο, με οργισμένο ύφος του είπε ότι θα περίμενε περισσότερη αλληλεγγύη.
«Ευχαριστώ τον κ. Φάρατζ για τα μαθήματα δημοκρατίας που έδωσε, θα εκτιμούσα όμως αν έδειχνε και αλληλεγγύη κάτι που δεν έκανε. Θα περίμενα περισσότερη αλληλεγγύη από εσάς. Ίσως κάποιοι δεν νιώσουν ικανοποίηση που η Ελλάδα τα κατάφερε και μένει στο ευρώ», είπε
με δηκτικό τρόπο ο πρωθυπουργός για τον ευρωσκεπτικισμό του κ. Φάρατζ.
Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014
Γιατί ο Έλληνας αρνείται να αντιδράσει μαζικά στην κρίση; Τρεις και ένας λόγοι
Ή μάλλον για να είμαστε ακριβείς, τρεις λόγοι
για τους οποίους οι περισσότεροι εξ ημών "κοιμούνται". Ένα άρθρο για την
αδράνεια και το "μούδιασμα" της κοινής γνώμης έναντι των χειρουργικών
επεμβάσεων που έχει υποστεί και θα υποστεί η ελληνική κοινωνία και η
μεσαία τάξη
Η τρόικα πάει κι έρχεται, βαρκούλες αρμενίζουν, η ελληνική προεδρία είναι γεγονός και τα μέτρα έγιναν ισοδύναμα. Ανάπτυξη θες; Περίμενε λίγο ακόμα, για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ. Ναι, αλλά για να την κάνει κάποιος τη δουλειά, πρέπει και να εργάζεται. Κι αν όχι να δρα, να αντιδρά.
Δεν ξέρω αν έχει υπάρξει άλλη περίοδος μεταπολεμικά κατά την οποία τα κόμματα ήταν τόσο χαμένα σε ένα κυκεώνα πολιτικής αστάθειας. Όλα τα κόμματα ανεξαιρέτως. Σαν να πάει να γίνει κάποια ζύμωση και να μη γίνεται. Και από την άλλη, τα συμφέροντα των λόμπι και της ελίτ πάντα βρίσκουν τον δρόμο τους να εξυπηρετηθούν μέσα από μικροχειρουργικές επεμβάσεις.
Ας μιλήσουμε λίγο ποδοσφαιρικά για μικροχειρουργική. Για να "στήσεις" έναν αγώνα, δεν χρειάζεται να το κάνεις πάντα απροκάλυπτα, δεν χρειάζεται να βάλεις τον διαιτητή να δώσει πέναλτι που εφηύρε μόνος του και να μπουν οι κερκίδες μέσα να σε φάνε. Αποβάλλεις τους καλύτερους παίκτες του "εχθρού" έναν αγώνα πριν το ντέρμπι και αποδεκατίζεις με "τακτ" το αντίπαλο δέος πριν την κρίσιμη μάχη. Ή αγοράζεις τα αστέρια του ανταγωνιστή σου για να τον αποδυναμώσεις.
Έτσι γίνεται και στην εν Ελλάδι πολιτική τον τελευταίο καιρό. Η επικοινωνιακή λειτουργία της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρη. Βάλλει κατά των αντιπάλων της, μιλώντας ακόμα και για συσχετισμούς με την τρομοκρατία και την ίδια ώρα περνάει "αθόρυβα" τα μέτρα της. Αφήνει τον κύριο κοινοβουλευτικό της αντίπαλο να αναλώνεται σε εσωκομματικές μάχες, υπερθεματίζει τη φαγωμάρα του αντιμαχόμενου στην αρένα της διακυβέρνησης της χώρας και ταυτόχρονα κάνει τη δουλειά της ανενόχλητη εξυπηρετώντας το συμφέρον της τρόικας και της κάθε τρόικας. Ωραία όλα αυτά. Μήπως εμείς ως πολίτες δεν τα καταλαβαίνουμε;
Ας μη γελιόμαστε. Όλα τα καταλαβαίνουμε. Γιατί όμως δεν αντιδρούμε; Οι μεγαλύτεροι κοινωνιολόγοι και πολιτικοί αναλυτές θα είχαν σκίσει τα ιμάτια τους για να εξηγήσουν το φαινόμενο. Προσωπικά, σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να το εξηγήσω απόλυτα, μπορώ όμως να καταθέσω δυο τρεις αυθόρμητες σκέψεις.
Γιατί λοιπόν δεν ξεσηκωνόμαστε μαζικά απέναντι στο κοινό καλό; Υπάρχει κοινό καλό; Τι κάνει η μεσαία τάξη;
Παράγοντας υπ' αριθμόν ένα: Η συνενοχή
Ποτέ δεν υποστήριξα το "μαζί τα φάγαμε". Πρόκειται για την πιο χυδαία πολιτική προσπάθεια συστράτευσης στη λαμογιά που έχει ειπωθεί τα τελευταία χρόνια. Όμως μία μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας, πήρε μέρος στο φαγοπότι, έστω και ευκαιριακά. Κάπου κάποιον δικό του βόλεψε, κάπου κάπως βολεύτηκε, σε έναν δημόσιο οργανισμό, σε κάποια ΔΕΚΟ, σε κάποιον φορέα, κάπως έβγαλε μια μικρή μίζα, κάτι καρπώθηκε.
Το είδε να γίνεται παλιά, προσδοκά ότι θα το ξανακάνει τώρα. Και πατάει στη σίγουρη λύση των παλαιών κομμάτων του δικομματισμού. Ο μαθημένος έτσι, δεν θα βγει να αντιδράσει, δεν θα βγει στον δρόμο να συστρατευθεί με τον πολιτικό του αντίπαλο απέναντι σε μια κυβέρνηση που τον οδηγά στην εξαθλίωση, γιατί ακόμα και τώρα ψάχνει να βρει το παραθυράκι του "βολέματος". Περιμένει να κοπάσει η καταιγίδα για να βγει από το καβούκι του.
Σίγουρα δεν μιλάμε για την πλειοψηφία, είναι όμως αρκετοί εκεί έξω που δεν θα έβαζαν το κοινό καλό πάνω από τα λίγα κεκτημένα τους. Και μετά είναι και το παράδειγμα που παίρνουν σαν μικρά παιδάκια που αντιγράφουν τον μπαμπά τους. Αφού ο πολιτικός που με εκπροσωπεί κλέβει, γιατί να μην κλέψω κι εγώ; Ας γίνουμε όλοι Λιάπηδες λοιπόν.
Δεύτερος παράγοντας. Ο "παρτακισμός"
Μπορεί ο όρος να μην είναι δόκιμος, οφείλει όμως να συμπεριληφθεί στα επικαιροποιημένα λεξικά. Η κατηγορία του Έλληνα που κοιτάει την "πάρτη" του. Εγώ να είμαι καλά και οι δικοί μου και άσε τους άλλους να καίγονται. Γιατί δεν υπάρχει αλληλεγγύη στην Ελλάδα; Ή μάλλον για να μην είμαστε και μηδενιστές, υπάρχει μεν, αλλά γιατί μένει στο επίπεδο κάποιων ηρωικών ΜΚΟ που παλεύουν στον ωκεανό των κοινωνικών προβλημάτων και στο χάος των αστικών τοπίων που χαρακτηρίζονται από πόρτες κλειστές; Το αντεπιχείρημα είναι αστείο. "Αν είσαι εσύ τόσο μεγαλόψυχος, πάρε τους αλλοδαπούς και τους άστεγους στο σπίτι σου".
Σοβαρά τώρα. Ο έχων εργασία και ένα κομμάτι ψωμί, μπορεί να διαθέσει έστω μία κουβέρτα στον συνάνθρωπο του που στερείται των βασικών προς επιβίωση. Δεν το λέω σαν καλός Χριστιανός, δεν ήμουν άλλωστε ποτέ το παράδειγμα του καλού Χριστιανού. Το λέω σαν πολίτης που απογοητεύεται από την παγωμάρα των συμπολιτών του, από την έλλειψη ακόμα και της βασικής επικοινωνίας, από την άρνηση συνεργασίας. Προσπάθειες γίνονται κυρίως μεμονωμένα, σε ατομικό επίπεδο ή σε οργανωμένη μεν δράση, μικρής έκτασης δε, με περιορισμένο εν τέλει αποτέλεσμα.
Σε αυτή τη χώρα πρέπει εκ νέου να καλλιεργηθεί η κουλτούρα συνεργασίας και αλληλεγγύης. Τώρα που το σκέφτομαι, υπήρξε και ποτέ, ή στο DNA μας έρεε πάντα ο ιός του πολυτεμαχισμού;
Έστω τώρα ότι τα 10 εκατομμύρια Ελλήνων αντιστοιχούν σε 10 μονάδες ατόμων. Οι 4 εξ αυτών δεν αντιδρούν γιατί βολεύονται με την όλη κατάσταση ή επειδή φοβούνται ότι σε λίγο θα έρθουν τα χειρότερα. Οι 3 δεν εμπιστεύονται την αντιπολίτευση γιατί δεν τους έχει πείσει. Ο ένας είναι πολιτικά αδιάφορος, άρα και επικίνδυνος. Και οι 2 που μένουν να αντιδρούν, κατεβαίνουν στον δρόμο σε ξέχωρες παρατάξεις, κρατώντας ο καθένας το πανό του. Υπερβολή; Ρητορικό το ερώτημα. Το κάνω εικόνα σαν γελοιογραφία και το βρίσκω πάντως πολύ ρεαλιστικό.
Τρίτος παράγοντας. Ο ντόπιος, ο γηγενής, ο παραδοσιακός μας "ωχαδερφισμός"
Ο επαναστάτης του καναπέ. Ο μουτζαχεντίν των social media. Ο Άρης Βελουχιώτης του γραφείου. Ο αντιρρησίας συνείδησης του φραπέ. Και άλλα τέτοια. Έλα μωρέ, που να κατεβαίνουμε τώρα στον δρόμο, κούραση, δακρυγόνα, τρέξιμο, ε και να κατέβουμε, σάμπως και θα αλλάξει τίποτα; Ας επαναστατήσουμε μέσω Twitter απόψε για να κάνουμε και το χρέος μας και να κοιμηθούμε ήσυχοι. Ας κράξουμε το wi-fi του Σαμαρά και τον Άδωνι στο Facebook και μετά όλα καλά. Αποτέλεσμα; Μηδέν.
Γιατί είναι πλέον ουτοπικό το να βγουν 500.000 άνθρωποι στον δρόμο. Ταυτόχρονα, ενωμένοι, συμπαραταγμένοι. Αριστεροί, από όλο το φάσμα της αριστεράς, απογοητευμένοι πασόκοι, απογοητευμένοι νεοδημοκράτες, hipsters, νεολαίοι, συνταξιούχοι για να ζητήσουν περισσότερα μέτρα υπέρ της κοινωνικής πρόνοιας και λιγότερες περικοπές, λιγότερα "μαχαίρια" και να αρνηθούν τα νέα μέτρα με τη δύναμη της φωνής τους. Να περάσουν έστω έτσι το συμβολικό τους μήνυμα.
Ναι, ουτοπικό. Αντιθέτως το να μαζέψει κανείς 1.235 "likes" σε μια "πολιτική" ανάρτηση του στα κοινωνικά δίκτυα είναι πολύ πιο εφικτό, πολύ πιο εγωκεντρικό και σε κάθε περίπτωση, πολύ πιο ανούσιο. Χρήσιμο μόνο όταν συνδυάζεται με κοινωνικό αγώνα στο δρόμο. Μόνο έτσι προκύπτει νέα πολιτική, νέες ιδέες, νέες κοινωνικές διεργασίες. Από την συμπόρευση των κινημάτων στον δρόμο.
Και τέλος, ο ρόλος των media
Θα μου πεις, ποιος τα λογαριάζει; Θα μου πεις, ποιος δεν καταλαβαίνει τι συμφέροντα εξυπηρετούν; Και όμως, ακόμα η ατζέντα ορίζεται από την ολιγαρχία ορισμένων καναλαρχών και ιδιοκτητών εφημερίδων. Μπορεί να περνούν γραμμή χωρίς να μπορούν να κρυφτούν, η δημόσια γνώμη ωστόσο, ακόμα επηρεάζεται.
Η διασπορά φόβου και η κυριαρχία της θεωρίας των δύο άκρων, σχετίζεται άμεσα με τη λειτουργία των media τα τελευταία δύο χρόνια. Η περαιτέρω διείσδυση του κοινού στα διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης, θα μπορούσε να οδηγήσει σταδιακά στην κυριαρχία των εναλλακτικών μέσων. Αλλά υπάρχει δρόμος ακόμα να διανυθεί μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που ο πολίτης θα είναι πυλωρός και πηγή πληροφορίας, ή έστω "αυτόφωτο" και αυτόνομο φίλτρο πληροφορίας και όχι ένας δέκτης προκατασκευασμένων μηνυμάτων.
Γούστο σου, καπέλο σου
Τίποτα δεν μπορεί να σε κάνει να
ξεχωρίζεις τόσο όσο τα παντός είδους χειμωνιάτικα καπέλα. Σκούφοι,
τραγιάσκες και fedoras υπόσχονται να σε προφυλάξουν από το κρύο και το
ανιαρό στιλ.
Έχουμε ξαναμιλήσει για το αντρικό δράμα του να μην έχεις
στην διάθεσή σου πολλά αξεσουάρ να παίξεις ούτως ώστε να δημιουργήσεις
ενδιαφέροντα σύνολα ακόμη και φορώντας τα πιο συμβατικά ρούχα. Δυστυχώς
αυτό είναι προνόμιο των γυναικών, ευτυχώς όμως, τα αξεσουάρ που έχεις
και εσύ στην διάθεσή σου είναι λίγα και καλά και απείρως κομψά, όπως, εν
προκειμένω τα χειμερινά καπέλα σε όλες τις ενδιαφέρουσες παραλλαγές
τους. Και το καλό είναι πώς επειδή ο μέσος Έλληνας φοβάται την δυναμική
παρουσία του καπέλου και το attitude που προσδίδει, εκείνος που θα το
τολμήσει πραγματικά θα ξεχωρίσει από το πλήθος. Πάρε μια πρώτη γεύση για
το τι θα μπορούσε να κοσμεί και να ζεσταίνει το κεφάλι σου τους κρύους
μήνες που έρχονται.
Ένα καπέλο δεν φέρνει το στιλ, σίγουρα όμως σπάει την στιλιστική μονοτονία, ειδικά αν μιλάμε για κάτι έστω και λίγο πιο περιπετειώδες από τον κλασικό μαύρο σκούφο που κοσμεί το συρτάρι με τα αξεσουάρ του μέσου Έλληνα.
Μονόχρωμος σκούφος VOLCOM, €16,80
Όχι πως υπάρχει τίποτα κακό με τον μαύρο σκούφο, αντιθέτως, είναι απολύτως απαραίτητος για τον χειμώνα καθώς σε κρατάει ζεστό χωρίς να διαταράσσει την ισορροπία των basic συνόλων σου. Δοκίμασε να τον φορέσεις και με πιο ενδιαφέροντα σύνολα απ’ ότι με την φόρμα ή το τζιν σου και το χοντρό μπουφάν σου.
Πλεκτός σκούφος, €7,95
Ο μαύρος σκούφος – όπως και οι συγγενείς του, ο γκρι, ο μπεζ και ο καφέ – τα πάει περίφημα και σε κάθε άλλο outfit, συνδυασμένος με παλτό, με blazers, με καμπαρντίνες και μοντγκόμερι, καθώς φυσικά και με δερμάτινα τζάκετ.
Σκούφος, €11,24
Ένας πλεκτός σκούφος – είτε με χοντρή είτε με λεπτή πλέξη – δείχνει υπέροχος φορεμένος τόσο πάνω από business σύνολα, από κοστούμια και γραβάτες, όσο και πάνω από τα πιο μαλακά, cozy χειμερινά ρούχα σου, όπως πουλόβερ ζιβάγκο ή με V, ζακέτες και παντός είδους πλεκτά.
Πλεκτός σκούφος Tailor Made, €7,50
Φυσικά μπορείς πάντα τον χειμώνα να μείνεις πιστός στο διαχρονικό jockey σου – έχε υπόψη σου όμως πως παρότι θεωρείται ένα “παντός καιρού” αξεσουάρ, στις παγωμένες μέρες που έρχονται δεν πρόκειται να σου παρέχει και μεγάλη προστασία από το κρύο.
Υφασμάτινο καπέλο, €4,95
Αν θέλεις κάτι πιο ζεστό, καλύτερα να παραμείνεις στους σκούφους ή, αν αναζητάς κάτι πιο ενδιαφέρον, να παίξεις σε άλλες παραλλαγές όπως τα baker boy καπέλα, τα φουσκωτά καπέλα με το γείσο, που είναι χαριτωμένα και σοφιστικέ ταυτόχρονα.
Baker boy καπέλο, €19,66
Αλλά μιας που είπαμε σοφιστικέ, ας το ξεκαθαρίσουμε: την αρχοντιά και το class που αποπνέει μια fedora δεν μπορείς εύκολα να τα βρεις σε οποιδήποτε άλλο καπέλο.
Αδιάβροχη fedora, Borsalino, €132,50
Είτε μιλάμε για κάποιο με μαλακό φαρδύ γείσο, είτε για πιο σκληρή version με φαρδιά κορδέλα, το κλασικό καπέλο που η γιαγιά σου έλεγε “καβουράκι” δείχνει μοναδικά κομψό με ό,τι κι αν το συνδυάσεις.
Καπέλο με φαρδιά κορδέλα, €12,99
Φοριέται άνετα πάνω από sports jackets με μάλλινη σύσταση, ψαροκόκαλα παλτό και κλασικά κοντά duffle coats με διπλή σειρά κουμπιών. Ταυτόχρονα, αυτού του είδους τα καπέλα που θεωρούνται συνήθεις ύποπτοι στις ντουλάπες των κλασικών gentlemen δείχνουν υπέροχα badass αν είναι ελαφρώς φθαρμένα και συνδυαστούν με εκκεντρικά κομμάτια ή πιο ροκ, frontman ντύσιμο, skinny παντελόνια και casual τσαλακωμένα πουκάμισα ή t-shirts.
Βαμβακερό καπέλο, €26
Το πραγματικά intellectual κοινό, βέβαια, θα επιλέξει να φορέσει το κλασικό καπέλο του ακόμη πάνω και από χακί στρατιωτικά jackets και παρκά, χωρίς να νοιάζεται ακριβώς για το αν είναι ταιριαστό – επάνω τους, είναι.
Μάλλινο καπέλο, €28,09
Και τέλος εκεί έξω υπάρχει και η τραγιάσκα, με την οποία μπορεί μεν εκ πρώτης όψεως να είσαι φτυστός ο μακαρίτης ο παππούς σου, εκ δεύτερης όμως αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό – ειδικά αν ο παππούς σου ήταν ομορφάντρας.
Tweed τραγιάσκα, €14
Εσύ, άλλωστε, θα το συνδυάσεις διαφορετικά από εκείνον, με urban κασκόλ και μπουφάν αλλά και με καρό σακάκια και μάλλινα λεπτά πουλόβερ από μέσα που θυμίζουν βρετανική ύπαιθρο. Γιατί μόνο βρετανική όμως; Στοίχημα πως και οι κομψοί πρόγονοί σου κάτι παρόμοιο φορούσαν τις Κυριακές για να βγουν βόλτα στην πλατεία του χωριού.
Ένα καπέλο δεν φέρνει το στιλ, σίγουρα όμως σπάει την στιλιστική μονοτονία, ειδικά αν μιλάμε για κάτι έστω και λίγο πιο περιπετειώδες από τον κλασικό μαύρο σκούφο που κοσμεί το συρτάρι με τα αξεσουάρ του μέσου Έλληνα.
Όχι πως υπάρχει τίποτα κακό με τον μαύρο σκούφο, αντιθέτως, είναι απολύτως απαραίτητος για τον χειμώνα καθώς σε κρατάει ζεστό χωρίς να διαταράσσει την ισορροπία των basic συνόλων σου. Δοκίμασε να τον φορέσεις και με πιο ενδιαφέροντα σύνολα απ’ ότι με την φόρμα ή το τζιν σου και το χοντρό μπουφάν σου.
Ο μαύρος σκούφος – όπως και οι συγγενείς του, ο γκρι, ο μπεζ και ο καφέ – τα πάει περίφημα και σε κάθε άλλο outfit, συνδυασμένος με παλτό, με blazers, με καμπαρντίνες και μοντγκόμερι, καθώς φυσικά και με δερμάτινα τζάκετ.
Ένας πλεκτός σκούφος – είτε με χοντρή είτε με λεπτή πλέξη – δείχνει υπέροχος φορεμένος τόσο πάνω από business σύνολα, από κοστούμια και γραβάτες, όσο και πάνω από τα πιο μαλακά, cozy χειμερινά ρούχα σου, όπως πουλόβερ ζιβάγκο ή με V, ζακέτες και παντός είδους πλεκτά.
Φυσικά μπορείς πάντα τον χειμώνα να μείνεις πιστός στο διαχρονικό jockey σου – έχε υπόψη σου όμως πως παρότι θεωρείται ένα “παντός καιρού” αξεσουάρ, στις παγωμένες μέρες που έρχονται δεν πρόκειται να σου παρέχει και μεγάλη προστασία από το κρύο.
Αν θέλεις κάτι πιο ζεστό, καλύτερα να παραμείνεις στους σκούφους ή, αν αναζητάς κάτι πιο ενδιαφέρον, να παίξεις σε άλλες παραλλαγές όπως τα baker boy καπέλα, τα φουσκωτά καπέλα με το γείσο, που είναι χαριτωμένα και σοφιστικέ ταυτόχρονα.
Αλλά μιας που είπαμε σοφιστικέ, ας το ξεκαθαρίσουμε: την αρχοντιά και το class που αποπνέει μια fedora δεν μπορείς εύκολα να τα βρεις σε οποιδήποτε άλλο καπέλο.
Είτε μιλάμε για κάποιο με μαλακό φαρδύ γείσο, είτε για πιο σκληρή version με φαρδιά κορδέλα, το κλασικό καπέλο που η γιαγιά σου έλεγε “καβουράκι” δείχνει μοναδικά κομψό με ό,τι κι αν το συνδυάσεις.
Φοριέται άνετα πάνω από sports jackets με μάλλινη σύσταση, ψαροκόκαλα παλτό και κλασικά κοντά duffle coats με διπλή σειρά κουμπιών. Ταυτόχρονα, αυτού του είδους τα καπέλα που θεωρούνται συνήθεις ύποπτοι στις ντουλάπες των κλασικών gentlemen δείχνουν υπέροχα badass αν είναι ελαφρώς φθαρμένα και συνδυαστούν με εκκεντρικά κομμάτια ή πιο ροκ, frontman ντύσιμο, skinny παντελόνια και casual τσαλακωμένα πουκάμισα ή t-shirts.
Το πραγματικά intellectual κοινό, βέβαια, θα επιλέξει να φορέσει το κλασικό καπέλο του ακόμη πάνω και από χακί στρατιωτικά jackets και παρκά, χωρίς να νοιάζεται ακριβώς για το αν είναι ταιριαστό – επάνω τους, είναι.
Και τέλος εκεί έξω υπάρχει και η τραγιάσκα, με την οποία μπορεί μεν εκ πρώτης όψεως να είσαι φτυστός ο μακαρίτης ο παππούς σου, εκ δεύτερης όμως αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό – ειδικά αν ο παππούς σου ήταν ομορφάντρας.
Εσύ, άλλωστε, θα το συνδυάσεις διαφορετικά από εκείνον, με urban κασκόλ και μπουφάν αλλά και με καρό σακάκια και μάλλινα λεπτά πουλόβερ από μέσα που θυμίζουν βρετανική ύπαιθρο. Γιατί μόνο βρετανική όμως; Στοίχημα πως και οι κομψοί πρόγονοί σου κάτι παρόμοιο φορούσαν τις Κυριακές για να βγουν βόλτα στην πλατεία του χωριού.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)