Ολυμπιακός - Άντερλεχτ 3-1

Τρία γκολ, τρία πέναλτι (τα δυο χαμένα) και ο Ολυμπιακός με το 3-1 επί της Άντερλεχτ βρίσκεται στους "16" του Τσάμπιονς Λιγκ. Τρελό δεύτερο ημίχρονο, με πρωταγωνιστή τον Χαβιέρ Σαβιόλα, που την Τετάρτη κλείνει τα 32 του χρόνια! Με 8 παίκτες τελείωσαν το ματς οι Βέλγοι

Επιμέλεια: Γιάννης Φιλέρης 

Ένα τρελό ποδόσφαιρο. Ένα τρελό 3-1 του Ολυμπιακού, με τρία πέναλτι (τα δυο χαμένα) και την Άντερλεχτ να τελειώνει το ματς με 8 παίκτες. Κάπως έτσι γράφτηκε ο επίλογος της πρώτης φάσης του Τσάμπιονς Λιγκ για τον Ολυμπιακό!

 

Μόνο, που φέτος θα έχει και συνέχεια. Οι "ερυθρόλευκοι"  βρίσκονται στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης (για 4η φορά στην ιστορία τους), έχοντας μαζέψει 10 βαθμούς και σημειώσει10 γκολ.
Μια συναρπαστική πορεία, γεμάτη από συγκινήσεις, αλλά και καλή μπάλα που έπαιξαν οι πρωταθλητές Ελλάδας στα περισσότερα τους παιχνίδια. Ο Χαβιέρ Σαβιόλα πέτυχε δυο γκολ, θα γιορτάσει την Πέμπτη με τον καλύτερο τρόπο τα γενέθλιά του, αν και η μεγάλη μορφή του ματς ήταν σίγουρα ο γοργοπόδαρος Τζόελ Κάμπελ!
Η ταυτότητα του αγώνα:
Γήπεδο: Γ.Καραϊσκάκης
Καιρός: Κρύος
Διαιτητής: Βόλφγκανγκ Σταρκ (Γερμανία)
Βοηθοί: Γιαν Χέντρικ Σάλβερ (Γερμανία), Μάικ Πίκελ (Γερμανία)
Βοηθοί περιοχών: Τομπίας Βελτς (Γερμανία), Τόμπιας Στίλερ (Γερμανία)
Οι συνθέσεις:
Ολυμπιακός (Μίτσελ): Ρομπέρτο, Σαλίνο, Χολέμπας, Σιόβας, Μανωλάς, Μασάντο (53 Βάις), Σάμαρης, Κάμπελ, Σαβιόλα (61΄Ντομίνγκες), Φουστέρ (88' Εντινγκά), Ολαϊτάν
Αναπληρωματικοί: Μέγκιερι, Εντινγκά, Α. Παπαδόπουλος, Ντομίνγκες, Γιαταμπαρέ, Βάις, Μπονγκ
Άντερλεχτ (Φαν ντεν Μπρομ): Προτό, Βάντεν Μπόρε (72' Ατσεαμπόνγκ), Κουγιατέ, Μπεμπά, Ενσακαλά, Μιλιβόγιεβιτς (53 Νάιτινγκ), Ζιλέ, Κλιέσταν, Ναχάρ, Πρατ (83΄Τίλεμανς), Μίτροβιτς
Αναπληρωματικοί: Καμίνσκι, Ντε Ζέου, Νάιτινγκ, Σιριάκ, Ατσεαμπόνγκ, Τίλεμανς, Βάργκας
Σκόρερ: 33', 57' Σαβιόλα, 93' Ντομίνγκες (πέν)  38' Κλιέσταν
Κίτρινες: 5' Κουγιατέ, 22' Μιλιβόγιεβιτς, 73' Φουστέρ
Κόκκινες: 49' Κουγιατέ, 70' Ενσακαλά, 93' Προτό

 Ο Μίτσελ διάλεξε για το ξεκίνημα του ματς τον Μασάντο (αντί του Μανιάτη) και τον Ολαϊτάν (αντί του Μήτρογλου). Προτίμησε επίσης τον Σαβιόλα, αφήνοντας τον Τσόρι Ντομίνγκεζ στον πάγκο, ενώ έριξε από την αρχή ως ένα ακραίο τον Κάμπελ. Από την άλλη πλευρά ήταν ο Φουστέρ, παρτενέρ του Μασάντο στη μεσαία γραμμή ο Σάμαρης και η γνωστή τετράδα στην άμυνα, μπροστά από τον Ρομπέρτο.
Ο Ολυμπιακός μπήκε στο ματς με διάταξη 4-2-3-1, την ώρα που ο κόουτς Φαν ντε Μπρομ προτιμούσε το 4-1-2-2-1, έχοντας κι αυτός τρεις σημαντικές απουσίες. Ο Σουάρες εκτός εδώ και καιρό, όπως και ο Ντεσχαχτ. Απών και ο τιμωρημένος, λόγω καρτών, Μπρούνο βασικό δεξί μπακ της βελγικής ομάδας.
Η καλή κυκλοφορία της μπάλας από τους (μπλε) "ερυθρόλευκους", ήταν το πρώτο μέλημα. Κι αυτή που έφερε την πρώτη φάση, μόλις στο 2' όταν ο Χολέμπας άλλαξε ωραία με τον Σαβιόλα, πήρε τα μέτρα για την σέντρα που βρήκε τον Κάμπελ σε θέση βολή. Το σουτ του Κοσταρικανού βρήκε το χέρι του Ενσακαλά, αλλά από απόσταση αναπνοής ώστε ο Σταρκ να θεωρήσει ότι δεν υπήρχε πέναλτι. Ο Γερμανός, άλλωστε, απέδειξε ότι ... πέναλτι δίνει. Δεν έχει πρόβλημα.
Ο Ολυμπιακός δεν βιαζόταν. Δεν θέλησε να "πνίξει" την Άντερλεχτ, αλλά δεν την άφησε κιόλας να κάνει παιχνίδι. Ο Σαβιόλα είχε διάθεση, κέρδισε μάλιστα δυο φάουλ έξω από την περιοχή, το δεύτερο εκ των οποίων στο 15 εκτέλεσε καλά ο κεφάτος Μασάντο, αλλά ο Προτό έπεσε σωστά διώχνοντας σε κόρνερ.
Ένα πρώτο εικοσάλεπτο, χωρίς βέβαια την κραυγαλέα ευκαιρία, αλλά με πολλά τρεξίματα, Φουστέρ και Κάμπελ να αλλάζουν πλευρές, τον Ολαϊτάν να δίνει μάχες και βοήθειες και τους Βέλγους ουσιαστικά ακίνδυνους.
Η πρόθεση της Άντερλεχτ, βέβαια, ήταν να μην επιτρέψει στον Ολυμπιακό να πατήσει περιοχή. Γι αυτό και  τα πολλά φάουλ που στοίχισαν νωρίς-νωρίς δυο κίτρινες κάρτες αλλά και το στενό μαρκάρισμα του Ζιλέ πάνω στον Σάμαρη, για να δυσκολέψει την πρώτη πάσα των γηπεδούχων. Από ιδέες ο Ολυμπιακός πήγαινε καλά. Κι από διάθεση επίσης. Εκτός όμως από στημένες φάσεις, δεν είχε άλλη διέξοδο για να δυσκολέψει τον Προτό. Αν προτιμάτε η βελγική άμυνα έδειχνε καλά αντανακλαστικά.

Ο Σαβιόλα το βάζει με τη δεύτερη

Η εξέδρα άρχισε να ανυπομονεί στη συμπλήρωση μισής ώρας. Όμως, ο Ολυμπιακός είχε ... την υπομονή. Είχε και τον Χαβιέρ Σαβιόλα, που αφού έφαγε αρκετές κλωτσιές στις ντρίμπλες, έξω από την περιοχή άρχισε να ... πλησιάζει προς τα μέσα.
Η πρώτη στο 32 όταν άλλαξε ωραία με τον Φουστέρ, αλλά το πλασέ που επιχείρησε είχε λίγο περισσότερο φάλτσο και έφυγε άουτ. Στη δεύτερη φορά, όμως, σημάδεψε σωστά! Ένα λεπτό αργότερα δηλαδή, όταν από το κλέψιμο του Μασάντο και το άστοχο σουτ του Φουστέρ, ο Σαβιόλα πήρε το ριμπάουντ, μπήκε μόνος από τα δεξιά και δεν είχε πρόβλημα να κάνει το 1-0.
Το Καραϊσκάκη, έπαιρνε φωτιά, ο κόσμος ζητούσε κι άλλο γκολ. Πάνω στον ενθουσιασμό τους, όμως, οι "ερυθρόλευκοι" ξεχνούσαν ένα βασικό κανόνα του σύγχρονου ποδοσφαίρου που λέει ότι ...

... ένα κακό κόρνερ είναι ιδανική αντεπίθεση

Οι νεαροί Βέλγοι εφάρμοσαν ιδανικά ό,τι μαθαίνουν (από μικρά παιδιά) στις προπονήσεις. Το κακό χτύπημα του Σάμαρη τους έδωσε τη μπάλα στο πιάτο. Καθώς οι επιστροφές είχαν αργήσει, ο Ζιλέ έσκασε μια ντρίπλα στον Μασάντο, ο Πορτογάλος δεν έκανε φάουλ, η μπάλα πήγε στον Πρατ που σέρβιρε στον Κλιέσταν. Ο Αμερικανός είχε όλο το τέρμα του Ρομπέρτο ενώπιόν του και δεν είχε παρά να σπρώξει τη μπάλα απαλά για να κάνει το 1-1 στο 38'.
Το γκολ, ήρθε κόντρα στην ροή του ματς και σίγουρα ήταν ένα "σοκ" για τον καλό σε γενικές γραμμές Ολυμπιακό του πρώτου μέρους. Ο Κάμπελ πάντως συνέχισε τις κούρσες του από αριστερά και λίγο πριν το τέλος, ταλαιπώρησε τον Ενσακαλά, σούταρε, η μπάλα βρήκε τον Μπεμπά και πήρε κατεύθυνση προς τα δίχτυα. Αν την έβρισκε ο Ολαϊτάν το γκολ ήταν σίγουρο. Δεν την βρήκε. Ήταν κόρνερ, που πέρασε κι αυτό ανεκμετάλλευτο, παρά το καλό χτύπημα του Χολέμπας. Ολαϊτάν και Κάμπελ μπερδεύτηκαν και η κεφαλιά δεν έγινε όπως έπρεπε...

Σαβιόλα ή τίποτα; Σαβιόλα!

Η επανάληψη ξεκίνησε χωρίς αλλαγές, αλλά με εξέλιξη ... θρίλερ! Στην πρώτη φάση ο Ολυμπιακός κέρδισε πέναλτι! Ο Κάμπελ μπήκε από τα δεξιά, έκανε σωστή πάσα, ο Μασάντο σούταρε και Κουγιατέ έπεσε για να αποκρούσει. Μόνο, που η απόκρουση έγινε με το χέρι. Πέναλτι. Και αποβολή, καθώς ο σέντερ-μπακ της Άντερλεχτ είχε ήδη μια κίτρινη κάρτα! Μόλις στο 49.
Ο Σαβιόλα ανέλαβε την εκτέλεση, αλλά ο Προτό έπεσε αριστερά και έδιωξε τη μπάλα στο όχι και τόσο δυνατό χτύπημα του Αργεντίνου.
Σοκ ανάλογο της ισοφάρισης. Όχι για πολύ όμως. Ο Μίτσελ, έχοντας το αριθμητικό πλεονέκτημα, έριξε στο ματς τον Βάις, απέσυρε τον Μασάντο και τοποθέτησε τον Φουστέρ στον άξονα. Ο Φαν ντεν Μπρομ ήθελε κεντρικό αμυντικό και έστελνε τον Νάιτινγκ, βγάζοντας τον αμυντικό μέσο Μιλιβόγιεβιτς.
Στο 54 ο Βάις έκανε ένα χορευτικό αλλά το σουτ που επιχείρησε βγήκε άουτ. Η αδρεναλίνη ανέβαινε, η θερμοκρασία κατέβαινε. Στο 56΄ο Σάμαρης έπαιξε με τη φωτιά, έχασε τη μπάλα, αλλά ο Σιόβας πρόλαβε τον Ναχάρ, πριν σουτάρει από πλεονεκτική θέση.
Κι αμέσως μετά η έκρηξη. Ο Χολέμπας έκανε μπάσιμο από τα αριστερά, ο Φουστέρ σούταρε με δύναμη, ο Σαβιόλα βρέθηκε εκεί που έπρεπε στέλνοντας τη μπάλα στα δίχτυα, με το γήπεδο να σηκώνεται στο πόδι: 2-1 στο 57, με το δεύτερο γκολ του Αργεντίνου που έπαιρνε το αίμα του πίσω, για το χαμένο πέναλτι και τρία λεπτά αργότερα έδινε την θέση του στον Τσόρι, ώστε ο Ολυμπιακός να έχει την τελική πάσα και το κράτημα της μπάλας στη μεσαία γραμμή.

Ο Ρομπέρτο σώζει και ο Προτό αποκρούει δεύτερο πέναλτι!

Ο Ολυμπιακός ήθελε ηρεμία και ένα τρίτο γκολ για να σιγουρέψει την πρόκριση. Με τους Βέλγους, βέβαια, να βγαίνουν πλέον ελεύθερα στην επίθεση, οι χώροι ήταν πλέον αεροδιάδρομοι, ειδικά για τον καταπληκτικό Κάμπελ, τον οποίο ο Ενσακαλά θα βλέπει στον ... ύπνο του τρομαγμένος.
Πρώτα,  βέβαια, χρειάστηκε να δηλώσει "παρών" ο τρομερός Ρομπέρτο. Στο 66΄οι περισσότεροι έπιασαν τον εαυτό τους με κομμένη αναπνοή, αλλά ο Ισπανός γκολκίπερ είπε όχι στη βολίδα του Ζιλέ, μέσα από την περιοχή!
Τέσσερα λεπτά αργότερα (70), ο Κάμπελ και Βάις άλλαζαν ωραία τη μπάλα, ο Σλοβάκος μέσα στην περιοχή και ο Ενσακαλά έπεσε άτσαλα πάνω του. Πέναλτι νο 2 και ευκαιρία μοναδική για να πουν άπαντες "τελείωσε". Ο Σίλβιο Προτό, όμως, μπορεί να έπεσε πριν το χτύπημα του Βάις, ωστόσο, το σουτ έγινε στο κέντρο της εστίας. Το 3-1 ...

... θα αργούσε είκοσι λεπτά

Ο Προτό είχε πάρει φόρα, αρνιόταν να δεχθεί γκολ πιάνοντας ακόμη και τα άουτ, σε ένα ματς που αποκτούσε θεότρελο ρυθμό. Η Άντερλεχτ με δέκα ήταν καλύτερη απ΄ο,τι με ... έντεκα, ο Ολυμπιακός έβρισκε ολοένα και περισσότερους χώρους, αλλά όλο κάτι γινόταν, όλο κάποιος δεν έδινε την σωστή πάσα και ο κόσμος ζούσε με την αγωνία του απρόσμενου.
Ο Ρομπέρτο απογειώθηκε στο 73' διώχνοντας σε κόρνερ το σουτ του Ζιλέ, ενώ στο 88 η Άντερλεχτ έμεινε με εννέα παίκτες, καθώς ο Ενσακαλά έκοψε τον Βάις με φάουλ, πριν μπει στην περιοχή να σκοράρει. Ο Σλοβάκος, βέβαια, μπορούσε να δώσει πάσα στον ελεύθερο Κάμπελ, αλλά είπαμε ... όλο κάτι γινόταν.
Ο χρόνος μετρούσε αντίστροφα. Ουσιαστικά η Άντερλεχτ δεν απειλούσε, αλλά στην εξέδρα όλοι ήθελαν να πανηγυρίσουν. Το έκαναν τελικά στο 93, με το ...τρίτο πέναλτι, που έδωσε ο ανηλεής Σταρκ, όταν έδωσε τρίτο (!) πέναλτι, καθώς ο Προτό ανέτρεψε τον Βάις που έμπαινε να σκοράρει. Ο Τσόρι Ντομίνγκες σημάδεψε σωστά και με τη βοήθεια του δοκαριού, έκανε το 3-1 παρότι ο... Μίτροβιτς έπεσε σωστά. Ναι, ο Μίτροβιτς. Αυτός πήρε τη θέση του Προτό, που επίσης αποβλήθηκε και η Άντερλεχτ έμενε με οκτώ παίκτες
Το ματς είχε τελειώσει. Ο Ολυμπιακός ήταν στους "16", για τέταρτη φορά στην ιστορία του και σε μια συναρπαστική διαδρομή, που σίγουρα θα θυμούνται ο Μίτσελ και οι παίκτες του. Αυτοί την κέρδισαν, με το σπαθί τους...

ALLANTALA FOOTBALL TEAM

Τραινο οι ALLANTALA φετος! Συνεχιζουμε πρωτοι μια αγωνιστικη πριν το τελος της regular season!

Published with Blogger-droid v2.0.10

Time: Αυτές είναι οι 10 καλύτερες φωτογραφίες του 2013

inShare1

Το περιοδικό Time, επέλεξε 10 φωτογραφίες, που σημάδεψαν τη χρονιά που φεύγει. Από τα επεισόδια στην Ταξίμ, στην τρομοκρατική επίθεση στη Βοστόνη (Pics)

Το φωτογραφικό ρεπορτάζ του περιοδικού "Time", έχει συλλέξει τα πιο δυνατά καρέ της χρονιάς. Οι φωτογραφίες που επέλεξαν έγραψαν ιστορία, δημιούργησαν προσωπικότητες-σύμβολα, σόκαραν τον κόσμο, μετέφεραν τον απλό λαό στα πεδία των μαχών και έδωσαν μηνύματα ανθρωπιάς ή και το αντίθετο.

Ακολουθούν οι 10 καλύτερες φωτογραφίες του 2013, σύμφωνα με το Time.
Τρομοκρατική επίθεση στο Μαραθώνιο της Βοστόνης

Μακελειό στη Βοστόνη στις 15 Απριλίου του 2013. Στις 2 και 49 το μεσημέρι τοπική ώρα, τρεις ώρες περίπου μετά των τερματισμό των νικητών, και ενώ συνέχιζαν να τερματίζουν οι συμμετέχοντες, εξερράγησαν με διαφορά δεκατριών δευτερολέπτων δύο βόμβες, στην Boylston Street, κοντά στην Copley Square, λίγα μέτρα πριν τη γραμμή του τερματισμού. Για τον ένα εκρηκτικό μηχανισμό πιστεύεται ότι χρησιμοποιήθηκε μια χύτρα ταχύτητας ενώ ο δεύτερος είχε τοποθετηθεί μέσα σε ένα μεταλλικό κουτί.
Επρόκειτο για αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς που αποτελούνταν από εκρηκτικά, κομμάτια μετάλλου και μεταλλικά σφαιρίδια και ήταν τοποθετημένοι σε μαύρες νάυλον σακούλες ή σακίδια πλάτης.
Δράστες της τρομοκρατικής επίθεσης στον Μαραθώνιο της Βοστώνης ήταν ο 27χρονος Ταμερλάν Τσαρνάεφ και ο 19χρονος αδερφός του Τζοχάρ.
Κατάρρευση κτιρίου στο Μπαγκλαντές

Κατάρρευση πολυώροφου κτιρίου που στέγαζε εργοστάσια παραγωγής ενδυμάτων, κοντά στην πόλη Ντάκα του Μπαγκλαντές. Στη φωτογραφία σωστικά συνεργεία και πυροσβέστες επιχειρούν να εντοπίσουν και να διασώσουν επιζώντες στα ερείπια.
Το πολυώροφο κτίριο κατέρρευσε, τον περασμένο μήνα, συνθλίβοντας κάτω από τα συντρίμμια του εκατοντάδες εργαζομένους που εκείνη την ώρα δούλευαν στα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας που στεγάζονταν στο κτίριο.
Επεισόδια στην Ταξίμ

Επεισόδια στην πλατεία Ταξίμ. Οι συγκεντρωμένοι διαμαρτύρονται για το σχέδιο ισοπέδωσης του πάρκου της πλατείας με σκοπό την ανέγερση συγκροτήματος καταστημάτων και ενός ξενοδοχείου.
Από τη στιγμή που δόθηκε στη δημοσιότητα η συγκεκριμένη φωτογραφία τουλάχιστον 10.000 άνθρωποι  την κοινοποιήσαν, ενώ σύμφωνα με το περιοδικό πολλοί την τύπωσαν και σε μπλουζάκια.
Ξεφεύγοντας από τη φωτιά

Την αγωνιώδη προσπάθεια μιας  Αυστραλέζας, που προσπαθεί να σώσει τα πέντε της εγγόνια, κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός του συζύγου της στην Τασμανία . Η Tommy Holmes και τα πέντε της εγγόνια, προκειμένου να σωθούν από την πύρινη λαίλαπα έπεσαν στα νερά και βρήκαν καταφύγιο κάτω από έναν προβλήτα.
Ο χορός του καρχαρία

Φωτογραφία του Peter van Agtmael και και David Jenkins τη στιγμή που ο φακός απαθανατίζει καρχαρία στην ακτή του Seal Island στη Νότια Αφρική να κάνει "πιρουέτες" για να αποκτήσει τη λεία του αφήνει τον θεατή με το στόμα ανοιχτό.
Μακελείο σε εμπορικό κέντρο της Κένυας

Πολύνεκρη ομηρία στο Mall της Κένυας. Ο επίσημος κυβερνητικός απολογισμός από ολόκληρο το τετραήμερο κατά το οποίο διήρκεσε η επίθεση και ομηρία στο Ουέστγκεϊτ από ισλαμιστές αντάρτες της Αλ Σεμπάμπ στο Ναϊρόμπι είναι 67 θύματα.
Η τραγωδία στο εμπορικό κέντρο στο Ναϊρόμπι γράφτηκε με τα πιο μελανά χρώματα στην ιστορία. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τα συγκλονιστικά βίντεο και τις φωτογραφίες που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, τα οποία αποτυπώνουν φρικιαστικές στιγμές, ανάμεσα στους ομήρους και πολλά μικρά παιδιά, κάτω από τον τρόμο ένοπλων αδίστακτων εισβολέων
Το μπάνιο του βετεράνου

Πορτρέτο ενός ιρακινού βετεράνου, του Bobby Henline, που απολαμβάνει το μπάνιο του σε πισίνα ξενοδοχείου ανήκει σε έναν φωτογράφο που έχει σπαταλήσει πολλά χρόνια για την κάλυψη πολέμων σε Ιράκ και Αφγανιστάν.
Η πτώση του Μόρσι

Αίγυπτος: Η "αποκαθήλωση" του Μόρσι, που έφερε τη χώρα στα πρόθυρα εμφυλίου. Το χρονικό της επανάστασης και του πραξικοπήματος στην Αίγυπτο απασχόλησε και απασχολεί μέχρι και σήμερα όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία ανά τον κόσμο.
Την Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013, και ενώ οι διαδηλώσεις συνεχίζονταν, αμέσως μετά την λήξη της διορίας 48 ωρών δυνάμεις του Στρατού κατέλαβαν το κτήριο της κρατικής τηλεόρασης και έθεσαν σε περιορισμό τον Μοχάμεντ Μόρσι, καταλαμβάνοντας περιμετρικά το στρατόπεδο της Ρεπουμπλικανικής Φρουράς, όπου βρισκόταν και συνέχιζε να εργάζεται ο πρόεδρος της Αιγύπτου.
Ο Στρατός καθαίρεσε τον πρόεδρο Μόρσι του αξιώματός του και ανέστειλε την ισχύ του Συντάγματος, παρουσιάζοντας τον οδικό χάρτη που είχε σχεδιάσει τις προηγούμενες ημέρες το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο, οποίος θα οδηγήσει τη χώρα μέχρι τις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές. Ο Στρατός παραχώρησε την εξουσία της χώρας στον πρόεδρο του Συνταγματικού Δικαστηρίου, δικαστή Αντλί Μανσούρ.
Ο πιο ισχυρός τυφώνας στην ιστορία

Ο τυφώνας Χαϊγιάν άφησε τουλάχιστον 5.600 νεκρούς και τεράστιες καταστροφές. Τουλάχιστον 1.759 άνθρωποι εξακολουθούν να αγνοούνται και περισσότεροι από 26.000 τραυματίστηκαν όταν ο τυφώνας Χαϊγιάν έπληξε μεγάλο μέρος των ανατολικών και κεντρικών Φιλιππίνων στις 8 Νοεμβρίου, με ανέμους που έπνεαν με ταχύτητα μεγαλύτερη των 300 χιλιομέτρων την ώρα.
Ήταν ο πιο ισχυρός τυφώνας που έχει σημειωθεί παγκοσμίως μέχρι τώρα.
Η αιματοχυσία στη Συρία

Ο φωτογράφος Emin Özmen αποτυπώνει στο φακό του την ωμότητα της βίας στη Συρία, όταν η Αλ Κάιντα εκτελεί την τέταρτη και τελευταία εν ψυχρώ εκτέλεση μέσα στην ημέρα, μπροστά στα έκπληκτα μάτια κατοίκων στην πόλη Aleppo.
Μία από τις πιο δραστήριες συριακές οργανώσεις ανταρτών που μάχονται κατά του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ είναι το Μέτωπο αλ Νούσρα, που είναι παρακλάδι της αλ Κάιντα.
(Πηγή: Time)

Όλοι μέσα, όλα για την πρόκριση!

Όσους παίκτες είχε διαθέσιμους συμπεριέλαβε ο Μίτσελ στην αποστολή του Ολυμπιακού ενόψει της σπουδαίας αναμέτρησης με την Άντερλεχτ. Με την προπόνηση της Δευτέρας (9/12), οι "ερυθρόλευκοι" ολοκλήρωσαν την προετοιμασία τους για το μεγάλο παιχνίδι του "Γ. Καραϊσκάκης" το βράδυ της Τρίτης (10/12, 21:45). Το Sport24.gr ήταν στο Αθλητικό Κέντρο Ρέντη, δείτε βίντεο.

Επιμέλεια: Γιώργος Περπερίδης 

Με την προπόνηση που διεξήχθη κάτω από τσουχτερό κρύο το βράδυ της Δευτέρας (9/12) στο Αθλητικό Κέντρο Ρέντη, ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε την προετοιμασία του ενόψει της αναμέτρησης με την Άντερλεχτ την Τρίτη (10/12, 21:45) στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", στην αυλαία των ομίλων του Champions League.

 

Μετά το ζέσταμα, ακολούθησαν σπριντάκια με κώνους και η συνέχεια είχε ασκήσεις με μπάλα. Αρχικά οι "ερυθρόλευκοι" δούλεψαν στον τομέα της πάσας με κίνηση στον χώρο, ενώ το πρόγραμμα περιελάμβανε μια μορφή "διπλού" με έμφαση στην κυκλοφορία, την μεταβίβαση μετά από μια επαφή και την διαρκή κίνηση στον χώρο.

 Οι τερματοφύλακες έκαναν το δικό τους πρόγραμμα προπόνησης και στην συνέχεια ενσωματώθηκαν στο σύνολο.

 Στο Αθλητικό Κέντρο Ρέντη ήταν και οι Κριστιάν Καρεμπέ, Πιερ Ισά και Σάββας Θεοδωρίδης. Μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος εκγύμνασης, ο Μίτσελ ανακοίνωσε την αποστολή για την αναμέτρηση με την Άντερλεχτ.

 Είναι χαρακτηριστικό πως ο Ισπανός τεχνικός πήρε μαζί του και τους 20 παίκτες που είχε στην διάθεση του, συμπεριλαμβανομένου και του Καρλ Μετζανί, που είχε τεθεί στο περιθώριο τον τελευταίο μήνα.
Ο Μίτσελ συμπεριέλαβε στην αποστολή τους Μέγκιερι, Ρομπέρτο, Χουτεσιώτη, Μπονγκ, Κάμπελ, Ντομίνγκες, Φουστέρ, Χολέμπας, Μασάντο, Μανωλά, Μετζανί, Εντινγκά, Ολαϊτάν, Παπαδόπουλο, Σαλίνο, Σάμαρη, Σαβιόλα, Σιόβα, Βάις και Γιαταμπαρέ.

 

 Το δελτίο Τύπου της ΠΑΕ:
"Την τελευταία του προπόνηση πριν το αυριανό κρίσιμο ματς με την Άντερλεχτ πραγματοποίησε σήμερα στο Ρέντη ο Ολυμπιακός.
Το πρόγραμμα είχε ιδιαίτερη ένταση, με τους ποδοσφαιριστές να κάνουν αρχικά ασκήσεις φυσικής κατάστασης, ενώ στη συνέχεια δούλεψαν στην κατοχή και την κυκλοφορία της μπάλας.
Δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στην πίεση στον αντίπαλο και στη συνέχεια οι ποδοσφαιριστές μας έκαναν τακτική, παίζοντας και διπλό σε χώρο μεγαλύτερο του μισού γηπέδου.
Μετά την ολοκλήρωση της προπόνησης, έγινε γνωστή η αποστολή για το αυριανό ματς.
Αναλυτικά: Μέγιερι, Ρομπέρτο, Χουτεσιώτης, Μπονγκ, Κάμπελ, Ντομίνγκεζ, Φουστέρ, Χολέβας, Μασάντο, Μανωλάς, Μετζανί, Εντινγκά, Ολαϊτάν, Παπαδόπουλος, Σαλίνο, Σάμαρης, Σαβιόλα, Σιόβας, Βάις, Γιαταμπαρέ".

 

Στους μείον 93,2 βαθμούς Κελσίου: Που βρίσκεται το πιο κρύο σημείο του πλανήτη

inShare

Το πιο κρύο σημείο στη Γη έχει μείον 93,2 βαθμούς Κελσίου. Νέα μέτρηση από δορυφόρο

Χρήστος Δεμέτης

Το πιο κρύο σημείο του πλανήτη μας βρίσκεται στην καρδιά της Ανταρκτικής και έχει θερμοκρασία μείον 93,2 βαθμούς Κελσίου, σύμφωνα με νέες μετρήσεις που έγιναν από δορυφόρους.

Το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ χαμηλής θερμοκρασίας είχε καταγραφεί επίσης στην παγωμένη Ανταρκτική, στη ρωσική βάση "Βοστόκ", στις 21 Ιουλίου 1983, και ήταν μείον 89,2 βαθμοί Κελσίου.
Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Τεντ Σκάμπος του Κέντρου Δεδομένων Χιονιού και Πάγου των ΗΠΑ, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο διεθνές συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης στο Σαν Φρανσίσκο, τη μεγαλύτερη σύναξη γεωεπιστημόνων στον κόσμο, σύμφωνα με το BBC, ανέφεραν πως η καταγραφή της συγκεκριμένης θερμοκρασίας έγινε στις 10 Αυγούστου 2010 και πως πρόκειται ακόμα για προκαταρκτικά στοιχεία, ενώ δεν απέκλεισαν η τελική θερμοκρασία να είναι ακόμα χαμηλότερη.
Το θερμοκρασιακό ρεκόρ του 1983 δεν ήταν επιφανείας, αλλά αφορούσε τον αέρα λίγα μέτρα πάνω από την επιφάνεια, ενώ το νέο ρεκόρ αφορά εκτίμηση από ψηλά της θερμοκρασίας του ίδιου του εδάφους. «Τόσο χαμηλές θερμοκρασίες είναι πραγματικά δύσκολο ακόμα και να τις φανταστεί κανείς», δήλωσε ο Σκάμπος.

  Οι θερμοκρασίες αυτές ρεκόρ της Ανταρκτικής είναι περίπου 50 βαθμούς χαμηλότερες από την Αλάσκα ή τη Σιβηρία και 30 βαθμούς χαμηλότερες από την κορυφή της Γροιλανδίας. Οι πιο χαμηλές θερμοκρασίες στη νότια παγωμένη ήπειρο συμβαίνουν στη διάρκεια των πολύμηνων σκοτεινών χειμώνων, σε μεγάλα υψόμετρα, όταν ο υπερβολικά ξηρός και καθαρός αέρας επιτρέπει πολύ αποτελεσματικά στη θερμότητα της ηλιακής ακτινοβολίας να ακτινοβολείται πίσω στο διάστημα.
Τα πιο κρύα σημεία στην Ανταρκτική σχηματίζουν μια νοητή "αλυσίδα" υπερυψωμένων σημείων, που εκτείνονται σε μήκος εκατοντάδων χιλιομέτρων ανάμεσα στο Θόλο Α (Άργος) και στον Θόλο F (Φούτζι), όπου οι ελάχιστες θερμοκρασίες κυμαίνονται μεταξύ των μείον 92 και μείον 94 βαθμών Κελσίου.
Το νέο σημείο ρεκόρ των μείον 93,2 βαθμών καταγράφηκε σε γεωγραφικό πλάτος 81,8 μοιρών νότια και γεωγραφικό μήκος 59,3 μοιρών ανατολικά, σε υψόμετρο περίπου 3.900 μέτρων. Όμως, δεν θα περάσει στα επίσημα βιβλία, επειδή ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός αναγνωρίζει μόνο θερμοκρασίες που έχουν μετρηθεί λίγα μέτρα πάνω από την επιφάνεια.

  Όπως, εξάλλου, είπε ο Τεντ Σκάμπος, "θα συμβούλευα τον οργανισμό Γκίνες να μην συμπεριλάβει ακόμα τη νέα μέτρηση στο βιβλίο με τα ρεκόρ του, επειδή νομίζω ότι οι αριθμοί θα αλλάξουν κάπως μέσα στο 2014. Παρ’ όλα αυτά, ξέρουμε με βεβαιότητα πού βρίσκονται τα πιο κρύα σημεία στη Γη και γιατί βρίσκονται εκεί".
Συγκριτικά, το πιο ζεστό σημείο στον πλανήτη μας, που έχει καταγραφεί επίσης με δορυφόρο, είναι στην έρημο Νταστ-ε Λουτ του νοτίου Ιράν, όπου η θερμοκρασία έφθασε τους 70,7 βαθμούς Κελσίου το 2005.
Το πιο κρύο σημείο σε όλο το ηλιακό μας σύστημα είναι κατά πάσα πιθανότητα κάποιος σκοτεινός και ανήλιαγος κρατήρας κάποιου πλανήτη ή δορυφόρου. Στη Σελήνη έχει καταγραφεί θερμοκρασία μείον 238 βαθμών Κελσίου.

Άραβες και Τούρκοι παίρνουν τον Αστέρα: Ποιοι είναι οι αγοραστές

inShare

Κοινοπραξία με επικεφαλής την AGC Equity Partners υπέβαλε την υψηλότερη προσφορά, ύψους 400 εκατ. ευρώ, για τον Αστέρα της Βουλιαγμένης. Δείτε το προφίλ της

Η Jermyn Street Real Estate Fund IV LP υπέβαλε την υψηλότερη προσφορά, ύψους 400 εκατ. ευρώ, για τον Αστέρα της Βουλιαγμένης, ανακοίνωσε το ΤΑΙΠΕΔ.

Σύμφωνα με ΤΑ ΝΕΑ, η Jermyn Street Real Estate Fund IV LP είναι θυγατρική της AGC Equity Partners, η οποία είναι σαουδαραβικών συμφερόντων στην οποία συμμετέχουν δύο κρατικά funds από το Άμπου Ντάμπι και το Κουβέιτ, επενδυτές από οικογένειες της Μέσης Ανατολής, καθώς και ο πανίσχυρος τουρκικός όμιλος Dogus με 15%.
H AGC Equity Partners διαχειρίζεται κεφάλαια περί τα 2 δισ. ευρώ με γραφεία σε Λονδίνο και Μέση Ανατολή. Πέρυσι, κοινοπραξία στην οποία συμμετείχαν η AGC, η ρωσική Direct Investment Fund, η Xenon Capital Partners και η αυστραλιανή  Macquarie επένδυσε 625 εκατ. δολάρια για την εξαγορά μειοψηφικού ποσοστού της ΟΑΟ Enel OGK-5 (ελέγχεται από την ιταλική Εnel) στη μεγαλύτερη συμφωνία που έγινε ποτέ στον ρωσικό ενεργειακό τομέα.
Ο εκ των συνιδρυτών της AGC,  Walid Abu-Suud, επί σχεδόν δύο δεκαετίες υπήρξε ανώτατο στέλεχος της κρατικής επενδυτικής εταιρίας του Κουβέιτ. Στο παρελθόν είχε διαχειριστεί χαρτοφυλάκιο περίπου 14 δισ. δολ. της κρατικής εταιρίας πετρελαίου του Κουβέιτ.

Όσον αφορά, την Dogus, επικεφαλής είναι ο Φερίτ Σαχένκ, από τους πλουσιότερους ανθρώπους της Τουρκίας, είναι μία από τις μεγαλύτερες εταιρίες συμμετοχών της γείτονος- από τον τουρισμό και τις κατασκευές μέχρι την αυτοκινητοβιομηχανία και το ποδόσφαιρο. Ελέγχει το 185 στις μαρίνες της Τουρκίας, διαχειρίζεται 6 μαρίνες στην Κροατία και από φέτος ελέγχει σημαντικό ποσοστό στις μαρίνες Φλοίσβου, Ζέας, Κέρκυρας και Λευκάδας.
Σημειώνεται ότι τα ΔΣ της Εθνικής Τράπεζας και του ΤΑΙΠΕΔ θα συνεδριάσουν μέσα στην εβδομάδα, προκειμένου να λάβουν τις τελικές αποφάσεις, σύμφωνα με τους όρους της διαγωνιστικής διαδικασίας.

Από "στήθος-δικέφαλοι" ξεκίνησαν όλοι

Γιατί δε χρειάζεσαι τίποτα παραπάνω από ένα κλασσικό σπλιτ δύο σημείων και ένα προγραμματάκι για να βάλεις λίγο κρέας πάνω σου.

Μάρκος Λαμπρής 

0
inShare

Δεν υπάρχει τίποτα κακό με τα full body workouts, τις ασκήσεις με το βάρος του σώματος, τις προπονήσεις με σύνθετες μόνο ασκήσεις. Απλά είναι λίγο φάση να τα βάλω όλα γιατί δεν είμαι σίγουρος ότι θα ξαναέρθω αυτή τη βδομάδα.
Είναι λύσεις ανάγκης αν δεν είσαι αποφασισμένος να αφιερώσεις στον εαυτό σου πάνω από μία ή δύο προπονήσεις την εβδομάδα και τα αποτελέσματα τους είναι δραστικά. Αλλά όχι καλύτερα από αυτά που μπορείς να πετύχεις με την κλασσική μέθοδο των δύο σημείων. Αυτό το γνωστό στήθος-δικέφαλοι, πλάτη-τρικέφαλοι και πόδια-ώμοι.
Γιατί νομίζεις άλλωστε ότι από αυτό ξεκίνησαν όλοι;
Και θέλω να σταθώ εδώ γιατί την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε γράψει σε ένα bullet ότι δε χρειάζεται πολύ ιδιαίτερα σπλιτ. Δεν πρόκειται για χρόνια να πιάσεις πλατό. Για χρόνια.
Ούτε να χρειαστείς περίεργες ασκήσεις αν δεν κατεβαίνεις σε πρωταθλήματα BB. Εδώ μιλάμε για άσκηση του σώματος. Για βελτίωση χαρακτηριστικών όπως ή δύναμη, η μυικότητα, η συνεργασία των μυών ώστε το σώμα σου να είναι σε καλύτερη φυσική κατάσταση, να βελτιωθείς σε κάποια σημεία αν κάνεις κάποιο άθλημα, να μπορείς να ζεις τη ζωή σου καλύτερα.
Τέλος πάντων η προπόνηση των δύο σημείων (δύο μυικές ομάδες στην ίδια προπόνηση) είναι το ιδανικό για να ξεκινήσεις, για να βελτιωθείς, να αλλάξεις επίπεδο, να συνεχίσεις και βελτιωθείς κι άλλο. Ιδανικό για να ξεκινήσεις λέω. Να δυναμώσεις, να βάλεις λίγο κρέας πάνω σου που έλεγε και η μάνα σου, να μπεις σε ένα ρυθμό.
Οπότε η έμφαση εδώ είναι στις 10-12 επαναλήψεις αν σετ και στην εκμάθηση της τεχνικής.

Πιέσεις στήθους στο μηχάνημα

Βασικό εδώ η κατάλληλη ρύθμιση του μηχανήματος για να βρεις τους θωρακικούς μυες. Επειδή δεν έχουν όλα την ίδια σχεδίαση ακολούθα τις οδηγίες ή ρώτα το γυμναστή σου. Με τη θέση της καρέκλας έχει σχέση πάντως. Η εκτέλεση είναι εκρηκτική και αφήνουμε τις λαβές να υποχωρήσουν ούτε ιδιαίτερα αργά (αρνητικές) ούτε ιδιαίτερα γρήγορα.
4x12

Πιέσεις στήθους στον πάγκο

Ο βασιλιάς των ασκήσεων του στήθους και μία από τις τέσσερις μεγάλες. Εδώ η ρύθμιση είναι με το άνοιγμα των χεριών. Οσο πιο κλειστά τόσο προς τρικέφαλους πάει η άσκηση, όσο πιο ανοιχτά τόσο περισσότερο στήθος. Βρες το. Την κατεβάζουμε στο στήθος με μέτριο ρυθμό, με δυναμική κίνηση την ανεβάζουμε. Προσοχή να μη γέρνει αριστερά ή δεξιά.
4x10

Κάμψεις δικεφάλων με στραβόμπαρα

Από όρθια θέση και με τους βραχίονες να ακουμπάνε στον κορμό για σταθερότητα κάνουμε κάμψεις δικεφάλων. Η στραβόμπαρα βοηθάει στην απομόνωση των δικεφάλων αλλά η άσκηση γίνεται και χωρίς.
4x10

Κάμψεις Larry Scott με στραβόμπαρα

  Είναι όπως στο μηχάνημα αλλά με μπάρα. Οπότε ρύθμισε σωστά το βάρος. Ο πάγκος επτρέπει την πλήρη απομόνωση του δικέφαλου.
4x12

Κάμψεις αυτοσυγκέντρωσης

Είναι οι γνωστές κάμψεις από καθιστή θέση με τον αγκώνα να βρίσκει κόντρα στο εσωτερικό του ποδιού. Ότι λέει και το όνομα. Αυτοσυγκέντωση. Αργές εκτελέσεις.
4x10

Εκτάσεις σε πάγκο με αλτήρες

Κρατώντας τους αλτήρες πάνω από το ύψος του στήθους εκτελούμε κίνηση παρόμοια με το άνοιγμα μιας σούστας.
4x10

Ένρι Τσανάι Αυτοί που ζουν από το πουθενά

inShare

"Εκεί που η γλώσσα διαχωρίζει, η εικόνα γεφυρώνει". Δείτε τις συγκλονιστικές φωτογραφίες του Ένρι Τσανάι από την Αθήνα της κρίσης, που κάνουν τον γύρο του κόσμου. Πρωταγωνιστές, άνθρωποι που ζουν στο περιθώριο. Πώς περιγράφει ο ίδιος στο NEWS 247 τη ζωή του στην Ελλάδα (Pics)

Ναντίνα Χριστοπούλου

news247 Νοέμβριος 30 2013 12:24

Οι φωτογραφίες του Ένρι Τσανάι από την Αθήνα της κρίσης, κάνουν τον τελευταίο καιρό τον γύρο του κόσμου. Δημοσιεύονται σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, προβάλλονται σε ντοκυμαντέρ για την Ελλάδα, ή ακόμα και σε πανεπιστημιακές αίθουσες στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Απεικονίζουν την απόγνωση μιας κοινωνίας που καταρρέει, φτωχοποιείται και διχοτομείται, που δεν βρίσκει ελπίδα, και που όμως δεν σταματά να την αναζητά.

Οι πρωταγωνιστές του είναι άνθρωποι που ζουν στο περιθώριο, αλλά και άνθρωποι της διπλανής πόρτας που βρέθηκαν στο δρόμο, άνθρωποι που κλείνονται στον εαυτό τους και προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τη ζωή με όσο περισσότερη αξιοπρέπεια μπορούν, και άλλοι που βρίσκουν δύναμη να "ζουν από το πουθενά". Τους αντικρίζει σαν ένας απ´ αυτούς, μετανάστης κι ο ίδιος στην ίδια πόλη. Δεν εξωραΐζει, ούτε θυματοποιεί. Το βλέμμα του, το βλέμμα του "άλλου", καθρέφτης απέναντι σε μια κοινωνία ολόκληρη που άφησε αφρόντιστες τις πληγές της, μέχρι που οι πληγές μεγάλωσαν.
Θυμάται με εικόνες, μιλάει με εικόνες, αντιλαμβάνεται με εικόνες τη ζωή και τον κόσμο γύρω του. Έτσι μπορούσε από μικρός να αποτυπώνει και να κρατάει μέσα του αυτά που δε μπορούσε αλλιώς να διατυπώσει. Εκεί άλλωστε που η γλώσσα διαχωρίζει, η εικόνα γεφυρώνει. Τέτοιες γέφυρες είναι οι φωτογραφίες του.
Ένα μικρό οδοιπορικό στην πόλη...

(Δρομάκια πίσω απ' την Ομόνοια, δημοφιλή στους χρήστες)

  (Άντρας μετά τον ξυλοδαρμό του στο κέντρο της πόλης, από ομάδα νεαρών)
Διασχίζουμε το κάτω μισοφέγγαρο της πλατείας και μπαίνουμε στα στενά: "Κοσμοπολίτ" σινεμά σεξ, ρυζόγαλο μισό-μισό στη "Στάνη", οδός Σατωβριάνδου, ΑΤ Ομονοίας, το απέναντι κατάστημα ξεπουλάει το εμπόρευμά του, "όλα κάτω του κόστους", παντελόνια με 1€. Μέσα στη στοά, σβησμένο σχεδόν από το χρόνο, το "Ξενοδοχείον Πριγκηπικόν". Λίγο παρακάτω, άλλο, "Hotel Easy Access". Στον ίδιο δρόμο, σε άλλη εποχή. Και τριγύρω άλλα, αμέτρητα ξενοδοχεία. Τί πριγκίπισσες τα κατοικούν;  Της μιας ώρας, όλες τις ώρες της μέρας, για 5-10€. Μόνο το κραγιόν θυμίζει κάτι από πριγκίπισσα. Και η προσδοκία στο βλέμμα. Όταν δεν είναι θολωμένο, ή ίσως, ακόμα περισσότερο όταν είναι. Ζωές προσωρινές σε μισοάδεια δωμάτια, λιγοστά υπάρχοντα, ουλές παλιές και φρέσκες, τραύματα από διαλυμένες οικογένειες, άφαντους γονείς, κακοποιήσεις, κακοτυχίες, εθισμούς, που και που ένας έρωτας που σέρνεται βασανιστικά μέσα στις ίδιες εξαρτήσεις, κάτω από την ίδια στέγη φθηνού ξενοδοχείου. Και η ελπίδα ότι μια μέρα, κάπως, θα βγεις απ´αυτό. Το τηλέφωνο χτυπάει, είναι η Μαρία -"άλλο όνομα μου είπε στην αρχή"- βγήκε ο φίλος της από τη φυλακή, είναι χαρούμενη, θέλει να του το πει.
"Εχουμε γίνει κάτι σαν φίλοι, μιλάμε, τα λέμε και με τη Μαρία, και με άλλα κορίτσια. Είναι ευαίσθητοι άνθρωποι, με πολλά προβλήματα, συχνά με κατεστραμμένες οικογένειες πίσω τους. Καμιά φορά σου δίνουν την εντύπωση ότι κανείς δεν νοιάστηκε ποτέ για αυτές. Μερικές φορές που κουβεντιάζουμε, αισθάνομαι ότι θέλουν να ανοίξουν την ψυχή τους σε κάποιον, να βγουν κάπως απ´ αυτό που ζουν. Σαν να ψάχνουν κάποιον να μιλήσουν. Να βγάλουν κάτι από μέσα τους. Να σου πουν τα σχέδιά τους. Σαν εξομολόγηση. Μερικές φορές μιλάνε σαν να σε ξέρουν. Άλλες φορές μιλάνε για δύσκολα, σκληρά πράγματα, πράγματα που τους εχουν συμβεί, σαν να πρόκειται για κάποιον άλλο. Μου κάνει εντύπωση αυτό. Λες και είναι πιο εύκολα έτσι. Υπάρχουν φορές που δε φωτογραφίζω. Κι άλλες πάλι που προκύπτει από μόνο του. Εκεί που μιλάμε. Ή όταν ξαφνικά μπορεί να συμβεί κάτι στο δρόμο δίπλα μας. Οι εικόνες που μένουν στο τέλος, για μένα είναι πιο δυνατές εξαιτίας της ιστορίας που υπάρχει από πίσω".

(Κοντά στο κέντρο της Αθήνας)
Στρίβουμε στη Σωκράτους, και περνάμε μπροστά από τα Ασιατικά φωτογραφεία. Οι εικόνες της βιτρίνας κάθε άλλο παρά αντανακλούν τις εικόνες του δρόμου. Καλοντυμένοι, καλοχτενισμένοι, χαμογελαστοί μελαμψοί άντρες μπροστά σε ολάνθιστες αυλές και πολυτελή σπίτια. Η επιθυμία μέσα σε πλαστική κορνίζα αντικρίζει τη ζωή εκεί έξω, κι αυτή της ανταποδίδει ειρωνικά το βλέμμα. Ξούθου, Σύλλογος Σουδανών, περνάμε απέναντι, πίσω από την εκκλησία ο Σύλλογος Αιτωλοακαρνάνων. Ξένοι παλιοί και νέοι. Πιο πέρα, το ξενοδοχείο "Αθηναία" κλειστό. Ανάμεσα στις ξεραμένες γλάστρες της εισόδου κάποιος έχει στήσει ένα υπαίθριο σπίτι: μικροέπιπλα, σκεπάσματα, ένα παραβάν. Όταν ήταν μικρός δούλευε στο μπακάλικο της Ζήνωνος, στην άλλη γωνία.

(Δωμάτιο, στο κέντρο της Αθήνας)

(Το σπίτι μετανάστη από το Μπανγκλαντές, στην Αθήνα. Μοιραζόταν το μικρό του δωμάτιο, με ακόμη 5 μετανάστες από το Μπανγκλαντές)

(Μετανάστες από το Αφγανιστάν, σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο)

(Σε κτίριο, κοντά στο κέντρο της Αθήνας)
"Το κέντρο της Αθήνας τότε ήταν γεμάτο ζωή. Όταν πρωτοήρθαμε, πιάσαμε ένα δωμάτιο στην Ευριπίδου, σ´ένα παλιό ξενοδοχείο. Εμείς ήμασταν στον τρίτο όροφο, ο αγαπημένος μου όμως ήταν ο δεύτερος, που έμεναν μερικές κοπέλες. Ήταν Ελληνίδες, πολύ όμορφες. Δούλευαν στο δρόμο. Οι γονείς μας δούλευαν από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Εμάς αυτές μας πρόσεχαν, μας βοηθούσαν και με τα Ελληνικά. Ήταν οι πρώτοι φίλοι που κάναμε. Μπαινοέβγαινα στα δωμάτιά τους μαγεμένος, τις κοίταζα να ετοιμάζονται, να βάφονται... Μου χαϊδεύανε το κεφάλι και μου δίνανε χαρτζιλίκι. Παίρναμε παγωτό με την αδερφή μου, ήτανε σαν διακοπές.
Μετά νοικιάσαμε δικό μας σπίτι. Πήγα στο σχολείο, με βοηθούσαν οι δασκάλες, περισσότερο από όλες με είχε βοηθήσει η δασκάλα των Θρησκευτικών, μου έδινε βιβλία να διαβάζω για να μαθαίνω τη γλώσσα.
Νοσταλγούσα όμως και τα Τίρανα, θυμόμουν τα πάρκα, τις φαρδιές λεωφόρους, τους ανθρώπους που έβγαιναν περίπατο πιασμένοι χέρι-χέρι. Τη μητέρα μου και τον πατέρα μου να πηγαίνουν καμιά φορά σε κοντσέρτα και να επιστρέφουν χαρούμενοι. Εδώ τους έβλεπα να επιστρέφουν πάντα κουρασμένοι, κατάκοποι. Δεν είχα καταλάβει γιατί φύγαμε. Δε μπορούσα να δω τα προβλήματα και τις δυσκολίες. Εμένα όλα εκεί μου φαίνονταν ωραία.
Το ταξίδι μου είχε φανεί ατελείωτο. Θυμάμαι ότι οι γυναίκες έκλαιγαν και οι άντρες κάπνιζαν αμίλητοι. Κουβαλούσαν όλα τα υπάρχοντά τους. Εμείς πουλήσαμε ότι είχαμε. Πήραμε μόνο μια τσάντα με ρούχα και κάτι ασπρόμαυρες οικογενειακές φωτογραφίες. Δεν μπορούσα να καταλάβω ακριβώς τι συνέβαινε. Μετά ξαφνιάστηκα όταν είδα μπροστά μου ένα δρόμο γεμάτο φώτα, αφίσες, μαγαζιά, μπαρ... Δοκίμασα και πρώτη φορά κόκα-κόλα. Μέσα μου δεν ήξερα τί προτιμούσα. Στην αρχή νομίζαμε πως πολύ σύντομα θα ξαναγυρνούσαμε. Η Ελλάδα ήταν σκληρή για μας, μερικές φορές και άδικη. Αλλά τα χρόνια περνούσαν και μαζί περνούσαν και τα προβλήματα, οι δυσκολίες, ακόμα και ο ρατσισμός που αντιμετωπίζαμε. Δεν είναι ότι δεν υπήρχαν πια, αλλά έρχονταν τη μια στιγμή, και την άλλη έφευγαν, γιατί συνέβαινε κάτι καινούριο".

(Ο Γιώργος, 62 ετών, από την Ελλάδα, ζει σε πάρκο κάτω από την Ακρόπολη, περισσότερο από 6 μήνες. Έχασε τη δουλειά του και δεν μπορεί να πληρώσει ενοίκιο. Αυτή η σπηλιά είναι το σπίτι του, όπως λέει)

(Περιμένοντας στην ουρά για συσσίτιο)

(Άντρας τρώει σε συσσίτιο της Εκκλησίας)

(Ένας άνδρας κοιμάται σε καφέ μπαρ, στο κέντρο της Αθήνας)
"Η φωτογραφία ήτανε για μένα βάρκα σωτηρίας. Μπορούσα να ταξιδεύω όπου ήθελα, στον κόσμο της φαντασίας ή στις αναμνήσεις μου. Η σκέψη μου ήταν εκεί, εδώ όμως ήταν η ζωή μου. Πέρασαν δέκα χρόνια μέχρι να βγάλω τα χαρτιά μου να μπορέσω να ξαναπάω στην Αλβανία. Είχε αλλάξει πολύ, και το ίδιο κι εγώ. Δε μπορούσα να αναγνωρίσω την πόλη μου, τη γειτονιά μου, μόνο ήξερα ότι εκεί είχα ζήσει. Οταν φωτογραφίζω εκεί, ψάχνω τις εικόνες που έχω κρατήσει στη μνήμη μου, ξαναβλέπω με τα μάτια που είχα όταν ήμουνα μικρός.
Η Αθήνα τότε έσφυζε από ζωή, παντού ξεφύτρωναν καινούρια πράγματα, άνοιγαν μαγαζιά, ξενοδοχεία, εστιατόρια, κόσμος παντού. Όταν πλησίαζαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ήταν σαν να βάζει τα καλά της. Τις μέρες εκείνες θυμάμαι ότι δεν έβλεπες πουθενά το γνώριμο πλήθος, ούτε τα κορίτσια, ούτε πρεζάκια, ούτε μετανάστες, ούτε πλανόδιους μικροπωλητές. Σαν να ήταν άλλος τόπος. Έτσι φαινόταν στα μάτια μου. Μετά ξαναεμφανίστηκαν σιγά-σιγά."

(Τρεις άνδρες σε εγκαταλελειμμένη περιοχή, κοντά στο κέντρο της Αθήνας)

(Η αστυνομία συλλαμβάνει μετανάστη, στο κέντρο της Αθήνας)

(Φωτογραφία από μία απ' τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις στην Αθήνα όταν αρκετά κτίρια παραδόθηκαν στις φλόγες)
Κατηφορίζουμε, απέναντί μας τρεις άνδρες συζητούν, ο ένας ανακούρκουδα. Σύριγγες, γκραφίτι στους τοίχους, τα κορίτσια στη γωνία, φανάρια στα σπίτια της Ιάσωνος, οδός Κεραμεικού, τρεις άντρες στον ακάλυπτο -είναι οι ίδιοι;- χωρίζουν, παίρνει μόνος του ο καθένας το δρόμο του, βρίσκει μπροστά του ο καθένας άλλο τοίχο.
"Ο καιρός περνάει γρήγορα. Έπειτα ήρθε η κρίση. Τώρα βλέπεις την πόλη να μαραίνεται. Πολλοί φεύγουν, τα μαγαζιά κλείνουν, δε σου κάνει κέφι για βόλτες όπως παλιά. Πολλοί φοβούνται ακόμα και να βλέπουν τη φτώχεια και τη δυστυχία, ακόμα κι αν δεν τους αγγίζει. Ομως αυτοί οι άνθρωποι υπήρχαν πάντα για μένα. Τους βρήκα εδώ τότε που πρωτοήρθα. Η συναναστροφή μαζί τους ήταν συνηθισμένη. Σαν να ήταν κρυμμένοι πίσω από ένα σεντόνι και τους έβλεπες μόνο άμα έψαχνες από κάτω. Τώρα που έχει φύγει το σεντόνι τους βλέπεις παντού. Εχουν τρομερή δύναμη αυτοί οι άνθρωποι, ζούνε από το πουθενά. Στις φωτογραφίες μου θέλω να πηγαίνω πέρα από τη φτώχεια και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, να βρίσκω αυτή τη δύναμη, την απλότητα, την καλοσύνη και την αξιοπρέπεια που έχουν μέσα τους.
Θυμάμαι παλιά που μαζεύαμε με τα άλλα παιδιά κάτι λουλούδια -εδώ νομίζω τα λένε κλέφτες- τα φυσούσαμε και κάναμε ευχές: να πάμε στην Ιταλία ή στην Ελλάδα. Χωρίς να καταλαβαίνουμε ακριβώς γιατί. Τελικά έπιασε. Ήρθαμε. Σ´αυτή τη χώρα είναι πια η ζωή μου. Εδώ γνώρισα το καλό και το κακό, εδώ έμαθα από μικρός να δουλεύω, εδώ ενηλικιώθηκα. Εδώ είναι το σπίτι μου και ο πόλεμός μου."

(Μία μητέρα ταΐζει το παιδί της, στο κέντρο της Αθήνας. Είναι από την Ινδία. Δεν είναι πολλές οι οικογένειες Ινδών στην Ελλάδα. Κυρίως είναι άνδρες κι έρχονται μόνοι)

(Η Μαρία, 28 ετών, ζει με τα 4 παιδιά της, σε έναν μικρό χώρο, που της έχει παραχωρήσει η Πολιτεία)

(Ένα κοριτσάκι παίζει στο πάρκο)
*Ο Ένρι Τσανάι γεννήθηκε στη Αλβανία το 1980 και ήρθε με την οικογένειά του στην Ελλάδα το 1991. Τελείωσε το σχολείο στο Παγκράτι και σπούδασε φωτογραφία στη Leica Academy. Την περίοδο 2006-8 συμμετείχε στο City Streets Project (British Council/Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής), ένα "φωτογραφικό οδοιπορικό στην πολυπολιτισμική Αθήνα", με την καθοδήγηση του φωτογράφου του Magnum Νίκου Οικονομόπουλου, που επιμελήθηκε και την ομαδική έκθεση η οποία παρουσιάστηκε στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τις Βρυξέλλες και την Κωνσταντινούπολη και έγινε βιβλίο από τις εκδόσεις ΜΙΕΤ. Από το 2007 συνεργάζεται με τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, και παράλληλα φωτογραφίζει στην Ελλάδα, την Αλβανία και τα υπόλοιπα Βαλκάνια. Η πρόσφατη δουλειά του Shadows in Greece παρουσιάστηκε στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων στο πλαίσιο του ATHENS Photo Festival (11/2013), και δημοσιεύθηκε μεταξύ άλλων στα αμερικανικά φωτογραφικά περιοδικά Vice και Burn.
*Η Ναντίνα Χριστοπούλου είναι ανθρωπολόγος. Συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον ΕΤ το 2006-8 όταν είχε την επιστημονική επιμέλεια του City Streets Project.

Κατωτεροι μισθοι στην Ε.Ε

Από τους κατώτατους μισθούς παίρνουν οι Έλληνες στην Ευρώπη των 27 - News247.gr

Published with Blogger-droid v2.0.10

αυτο ειναι το αληθινο πνευμα του αθλητισμου!!! δειτε το βιντεο!

http://www.dailymotion.com/video/x17dtl9_be-human-my-respect-for-them_sport

Ο βραβευμένος Αλέξανδρος Αβρανάς μιλάει στο ΟΝΕΜΑΝ για το “Miss Violence”

Και για το πώς η νέα γενιά Ελλήνων σκηνοθετών μιλάει για την “αλήθεια που τόσα χρόνια ήταν κρυμμένη κάτω από καλογυαλισμένα ψέμματα”.

Θοδωρής Δημητρόπουλος 

Με το “Miss Violence” ο Αλέξανδρος Αβρανάς κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Βενετίας, συνεχίζοντας ένα σερί διακρίσεων για το Ελληνικό σινεμά, όμως τα πράγματα δεν ήταν πάντα τόσο θριαμβευτικά για τον ίδιο.
Πριν λίγα χρόνια, με την πρώτη του ταινία, “Without”, είχε επίσης κερδίσει σημαντικά βραβεία: Ήταν ο μεγάλος θριαμβευτής των Κρατικών Βραβείων του 2008, μόνο που η ταινία του δεν βγήκε ποτέ στις αίθουσες. Υποθέτω τα βραβεία στο Φεστιβάλ Βενετίας είναι ένας καλός τρόπος να πάρεις εκδίκηση από, δεν ξέρω, το σύμπαν.
Αυτή τη φορά λοιπόν τα πράγματα είναι αλλιώς.
Το “Miss Violence”, βασισμένο σε μια σοκαριστική, αληθινή ιστορία στη Γερμανία, ξεκινά με μια από τις πιο αποστομωτικές σκηνές που θα δεις φέτος: Την ημέρα των γενεθλίων του, ένα 11χρονο κορίτσι βγαίνει στο μπαλκόνι, δίχως να κάνει φασαρία, δίχως τίποτα, σκαρφαλώνει τα κάγκελα, κοιτά την κάμερα χαμογελώντας, και πηδά στο κενό.
 
Το φιλμ εν συνεχεία προχωρά ακτινογραφώντας αυτή την φαινομενικά τόσο τακτική οικογένεια, ξετυλίγοντας λίγο-λίγο όλα της τα μυστικά, καθώς αναζητά το μεγάλο Γιατί.
Όπως είναι φυσικά, η ταινία έχει αποσπάσει διάφορες αντιδράσεις, όχι απαραιτήτως ακραίες, πάντως σίγουρα αντιδράσεις ενός κοινού που αναγκάζεται να μη μείνει αμέτοχο. Αναμφίβολα το “Miss Violence” θα σε υποχρεώσει να το σκέφτεσαι για καιρό αφού το δεις.
Μετά λοιπόν την Βενετία (όπου το φιλμ βραβεύτηκε για Καλύτερη Σκηνοθεσία και Καλύτερο Ανδρικό Ρόλο, για τον φανταστικό Θέμη Πάνου) και το Τορόντομ το “Miss Violence” και ο Αβρανάς προσγειώθηκαν και στη Θεσσαλονίκη, όπου πριν λίγες μέρες πραγματοποιήθηκε η πανελλήνια πρεμιέρα, λίγο πριν την κυκλοφορία στις αίθουσες. Σε ένα κατάμεστο Ολύμπιον, αφότου έπεσαν οι τίτλοι τέλους, μπορούσες να ακούσεις κόσμο να αρχίζει άμεσα να συζητά για αυτό που είδε.
Εμείς, δυο μέρες μετά, θέσαμε τις δικές μας ερωτήσεις στον Αλέξανδρο Αβρανά. Για την ταινία του, για την Ελλάδα, και για το πώς είναι να επιστρέφεις ύστερα από μια μεγάλη απογοήτευση.

  Τι σε έκανε να θες να γυρίσεις μια ταινία για αυτή την ιστορία;
Όταν άκουσα για την πραγματική ιστορία το σοκ που έπαθα ήταν πολύ μεγάλο. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι μπορεί να έχει δει ένα παιδί για να αποφασίσει να αυτοκτονήσει σε τόσο μικρή ηλικία. Σε όλη την διαρκεια της δημιουργίας της ταινίας δεν μπορούσα να βρω απάντηση στο ερώτημα γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν ανοίγουν την πόρτα για να φύγουν απο αυτή την κατάσταση που τους καταπιέζει.
Το φιλμ έχει στηθεί ως μυστήριο. Η δομή του ήταν πάντα τέτοια μες στο μυαλό σου, και γιατί;
Απο την πρώτη στιγμή είχε την μορφή που βλέπουμε σαν τελικό αποτέλεσμα. Μ’ ενδιέφερε πολύ να δείξω την φαινομενική κανονικότητητα αυτής της οικογένειας βάζοντας τον θεατή σταδιακά στα άδυτά της. Ο πατέρας άλλωστε είναι ένας άνθρωπος που είναι αποδεκτός στον έξω κόσμο κι ο ίδιος πιστεύει πως προσφέρει τα πάντα στην οικογένεια του. Έτσι αποκάλυψα σιγά σιγά την πραγματική του ταυτότητα και το σύστημα με το οποίο λειτουργεί πραγματικά η οικογένεια.
Στο Q&A μετά την προβολή της ταινίας στη Θεσσαλονίκη, σε μια ερώτηση περί του γιατί πήρες ένα διεθνές περιστατικό και το έθεσες σε ελληνικό πλαίσιο, εξήγησες λίγο ως πολύ πως αυτά που λέει το φιλμ είναι οικουμενικά. Να το αντιστρέψω όμως: Ποιες παθογένειες της σημερινής ελληνικής κοινωνίας πιστεύεις πως αναδεικνύει η τοποθέτηση του φιλμ στο δικό μας σήμερα;
Την έλλειψη παιδείας στην οικογένεια, την έλλειψη προσωπικής ευθύνης, την βια σαν εκφραση εξουσίας, την μη συνειδητοποιημένη καταπίεση.
Οι εικόνες του φιλμ είναι συχνά πολύ σκληρές, στα όρια του σοκ. Σκέφτηκες ποτέ να αποφύγεις να δείξεις κάποια πράγματα;
Θεωρώ οτι η πραγματικότητα στην οποία αναφέρεται η ταινία είναι πολύ σκληρή. Το ενδιαφέρον μου δεν ήταν να σοκάρω τον θεατή και την ελληνική κοινωνία αλλά να προσπαθήσω να τους πω την αλήθεια για ένα πρόβλημα το οποίο λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Για το λόγο αυτό χρησιμοποίησα όσο το δυνατόν λιγότερες σκληρές σκηνές σεβόμενος τον θεατή και τους ανθρώπους που πιθανόν να έχουν περάσει παρόμοιες καταστάσεις. Δυστυχώς οταν μιλάς για κάτι τόσο σκληρό δεν μπορείς να αποφύγεις κάποιες σκληρές κι ενοχλητικές εικόνες. Άλλωστε η αλήθεια πονάει.
H ταινία ξεκινά με ένα εντεκάχρονο κορίτσι να βουτά στο θάνατό του κοιτώντας χαμογελαστά την κάμερα. Είναι από τις πιο δυνατές εικόνες που έχω δει φέτος στο σινεμά. Πώς συνέλαβες όλη αυτή την αρχική σεκάνς της ταινίας;
Σας ευχαριστώ πολύ. Ξέρετε κάποιες φορές δεν είναι τόσο εύκολο να εξηγήσει κανείς πως δημιουργήθηκαν τα πράγματα. Για μένα ήταν πολύ σημαντικό να δημιουργήσω μια άμεση επικοινωνία μεταξύ χαρακτήρα και κοινού. Όταν οι χαρακτήρες κοιτούν την κάμερα, κι αυτό το κάνουν σταδιακά όλοι, ήθελα να είναι απόλυτα ειλικρινείς καλώντας τον θεατή να τους δεί πραγματικά, να τους συναισθανθεί κι αν μπορεί να τους βοηθήσει.

  Θυμάσαι κάποια αντίδραση για την ταινία που δεν περίμενες να δεις;
Στη δεύτερη προβολή στο Φεστιβάλ του Τορόντο και κατά την διάρκεια του Q&A μια μητέρα σηκώθηκε και μ’ ευχαρίστησε για την ταινία αφου μέσα απο αυτήν κατάφερε να δει τον βιασμό της κόρης της.
Τις βραβεύσεις στην Βενετία τις περίμενες τις προηγούμενες μέρες που ήσουν εκεί; Πώς ήταν το κλίμα όσο άνθρωποι άρχιζαν να βλέπουν και να συζητούν την ταινία;
Το κλίμα ήταν πολύ θερμό αν και η ταινία δίχασε τους κριτικούς. Ο κόσμος μας σταματούσε στο δρόμο και μας ευχαριστούσε. Όλοι μας εύχονταν να κερδίσουμε το βραβείο. Ήταν κάτι που δεν το περίμενα αν και θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα πως δεν το ήλπιζα.
Το “Without” βραβεύτηκε αλλά δεν προβλήθηκε ποτέ στις αίθουσες. Είναι αυτό κάτι που σε κυνηγούσε ως 'εφιάλτης' ή ως κίνητρο; Επηρέασε το πώς προσέγγισες τη νέα σου ταινία;
Φυσικά και με βάρυνε η αντιμετώπιση απέναντι στο “Without”. Για μενα ο κινηματογράφος όμως είναι ανάγκη έκφρασης κι αυτό είναι που με κινεί για να συνεχίσω να κάνω ταινίες.
Παραμένει δύσκολο το να κάνεις μια ταινία σήμερα στην Ελλάδα;
Πάντα ήταν δύσκολο να κάνεις σινεμά στην ελλάδα. Ίσως η έλλειψη πόρων και η εξέλιξη της τεχνολογίας να μας κάνουν πιο αποφασισμένους να κάνουμε ταινίες, έστω και με ελάχιστα χρήματα.
Εσύ πότε αποφάσισες να ασχοληθείς με το σινεμά, υπήρξε κάποια συγκεκριμένη αφορμή;
Ο κινηματογράφος ήταν για μένα πάντα εκεί αφού το ενδιαφέρον μου ήταν να λέω ιστορίες.
Πες μου πράγματα από τα οποία εμπνέεσαι, κινηματογραφικά ή μη.
Δεν υπάρχει κάτι τόσο συγκεκριμένο που θα μπορούσα να αναφέρω. Προσπαθώ να είμαι ανοιχτός και να αφουγκράζομαι την εποχή μου.
Στη διάρκεια μιας επίπονης περιόδου γεμάτη πληγές, όπως η κρίση στην Ελλάδα, οι πιθανές αντιδράσεις είναι fight or flight. Έχει ενδιαφέρον ότι το νέο ελληνικό σινεμά μοιάζει να έχει επιλέξει το πρώτο, γυρίζοντας σκληρές ταινίες που κοιτάνε πολλά προβλήματα κατάματα. Πόσο δύσκολο είναι αυτό πρακτικά; Το θεωρείς σημαντικό;
Φυσικά και το θεωρώ σημαντικό. Πιστεύω πως οι νέοι σκηνοθέτες θέλουν να μιλήσουν για την αλήθεια που τόσα χρόνια ήταν κρυμμένη κάτω απο καλογυαλισμένα ψέμματα. Η κοινωνία μας έχει φτάσει σε τέλμα και μόνο αν τολμήσουμε να την αντιμετωπίσουμε με ειλικρίνεια θα καταφέρουμε να την αλλάξουμε.

*Το “Miss Violence” του Αλέξανδρου Αβρανά βγαίνει στις αίθουσες σήμερα Πέμπτη 7 Νοεμβρίου, από την Feelgood Entertainment. Ο ίδιος είναι εκ των ομιλητών του φετινού TEDx Athens.